Σου αρέσει το θέατρο; Μάθε ποιες παραστάσεις είναι sold out!

Σε Χριστουγεννιάτικη περίοδο και οι οι φίλοι του θεάτρου  και μη που έχουν λίγο παραπάνω χρόνο διαθέσιμο, σίγουρα έχουν σκοπό να πάνε σε μια από τις αγαπημένες τους παραστάσεις. Ο Δεκέμβριος είναι δικαιωματικά ο μήνας του θεάτρου. Όλες τα έργα έχουν ξεκινήσει ώστε την εορταστική περίοδο ο θεατής να έχει πληθώρα θεατρικών επιλογών. Ακολουθούν οι […]

Σε Χριστουγεννιάτικη περίοδο και οι οι φίλοι του θεάτρου  και μη που έχουν λίγο παραπάνω χρόνο διαθέσιμο, σίγουρα έχουν σκοπό να πάνε σε μια από τις αγαπημένες τους παραστάσεις.

Ο Δεκέμβριος είναι δικαιωματικά ο μήνας του θεάτρου. Όλες τα έργα έχουν ξεκινήσει ώστε την εορταστική περίοδο ο θεατής να έχει πληθώρα θεατρικών επιλογών. Ακολουθούν οι παραστάσεις που πάνε καλά -από άποψη εισιτηρίων σύμφωνα με το δημοσίευμα του ΟΚ!  Αυτό που έχει σημασία -ανεξάρτητα από τις εισπράξεις- είναι η σύνδεση μεταξύ ηθοποιών και θεατών. Αυτή είναι η ιδανική συνθήκη!

Μηχανή του Τούρινγκ

Από τις παραστάσεις που ξεχώρισαν από την πρώτη κιόλας βραδιά, είναι η «Μηχανή του Τούρινγκ» στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου. 700 sold outs στην Γαλλία από το 2018 και 4 βραβεία Μολιέρ στο Φεστιβάλ της Αβινιόν παρακίνησαν το κοινό να δει την παράσταση.

Το θέμα όμως είναι ότι πέρα από βραβεία και εισιτήρια, το κοινό φεύγει ενθουσιασμένο από την παράσταση που έφτιαξε ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, και πρωταγωνιστεί ο εξαιρετικός Ορφέας Αυγουστίδης στον ρόλο του Άλαν Τούρινγκ, του ανθρώπου που έσπασε τον κωδικό των ναζί και άλλαξε την πορεία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, συμβάλλοντας καθοριστικά στην λήξη του το 1945. Οι ιστορικοί υπολογίζουν πως η συνεισφορά του βοήθησε να αποτραπούν εκατομμύρια θάνατοι.

Ο ρόλος του στην Ιστορία αλλά και η συμβολή του στην επιστήμη των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης έμεινε κρυφός λόγω της ομοφυλοφιλίας του, της διαπόμπευσης και της αυτοκτονίας του μέχρι το 2013 που η βασίλισσα Ελισάβετ αναγνώρισε επίσημα τις υπηρεσίες του. Πάνω από όλα όμως ο Τούρινγκ είναι ο υπερασπιστής της ανθρώπινης φαντασίας και μοναδικότητας.

Παράσταση ή πραγματικότητα; Αυτό είναι το δίλημμα που καλείται να απαντήσει το κοινό που γεμίζει ασφυκτικά κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη, το θέατρο Κιβωτός για τους «Παίχτες». Ζωντανή μουσική, αφηνιασμένοι ρυθμοί και σκοτεινό χιούμορ σε μια φαρσοκωμωδία καταστάσεων, για την τέχνη της εξαπάτησης.

Η αδρεναλίνη της κομπίνας, η μαεστρία και η αρρώστια του τζόγου, η κάψα να εξαπατήσεις τους πάντες, αλλά να μην εξαπατηθείς εσύ ο ίδιος κυριεύουν την πένα του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ κάπου στο 1836, για να γράψει μια δαιμονισμένη κωμωδία, που ακούει στο όνομα «Οι παίχτες».

Μια παρέα νέων και κορυφαίων ηθοποιών, Γιάννης Νιάρρος, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Γιώργος Τζαβάρας και Γιώργος Μπουκαούρης, με guest star τον Χρήστο Στέργιογλου είναι οι παίχτες, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή.

Σεσουάρ για δολοφόνους

Το κοκκαλάκι της νυχτερίδας φαίνεται πως έχει το «Σεσουάρ για δολοφόνους». Εννέα χρόνια μετά τον τελευταίο φόνο στο κομμωτήριο του Αντώνη (Τόνυ) Λέπουρα, το αγαπημένο στο ελληνικό κοινό «σεσουάρ» επιστρέφει φρέσκο και σπαρταριστά κωμικό – αυτή την φορά σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, στο προσφάτως ανακαινισμένο θέατρο Λαμπέτη.

Από το 1999 και για 13 σεζόν, μέχρι το 2012, Έλληνες από όλα τα μέρη της Ελλάδας στριμώχνονταν στους πάγκους του θεάτρου της Αλίκης Γεωργούλη στην οδό Σαρρή για να βοηθήσουν στην εξιχνίαση του φόνου της Αμαλίας Τσαλίκογλου. Πολλά από τα first ονόματα του θεάτρου και της τηλεόρασης – ανάμεσά τους, η Άβα Γαλανοπούλου, ο Τόνι Άντονι, ο Γιώργος Καπουτζίδης, η Υρώ Μανέ, η Ζέτα Μακρυπούλια, ο Τάκης Ζαχαράτος– έπαιξαν μέσα στα χρόνια σε αυτή την αστυνομική κωμωδία.

Φέτος, τους ρόλους μοιράζονται -σε μια πιο στυλιζαρισμένη εκδοχή του έργου- οι: Δημήτρης Μακαλιάς, Ζήσης Ρούμπος, Τζένη Θεωνά, Δανάη Μιχαλάκη, Χάρης Χιώτης και Ιωάννης Απέργης.

Το Σύγχρονο Θέατρο εγκαινιάζει τη συνεργασία του με τον σπουδαίο ηθοποιό Δημήτρη Καταλειφό, με την παράσταση «Τέλος του Παιχνιδιού» του Σάμουελ Μπέκετ, ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, και το κοινό έχει ήδη ανταμείψει αυτή την συνθήκη. Το τέλος του παιχνιδιού ολοκληρώθηκε το 1957, πέντε χρόνια μετά το «Περιμένοντας τον Γκοντό», με τους ήρωές του να βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο.

Το κείμενο είναι μοναδικό σε νοήματα, και ο κύριος Καταλειφός έχει δίπλα του, τον μαθητή του από το Εθνικό, τον Άρη Μπαλή, αλλά και τους δύο σημαντικούς ηθοποιούς, τον Γιώργο Ζιόβα και την Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη.

Ένα έργο που αγαπήσαμε τελευταία από τον Σπύρο Παπαδόπουλο, είναι η επιλογή του Πάνου Βλάχου, και φαίνεται πως έχει κερδίσει το κοινό. «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» του Ντάριο Φο που παρουσιάζεται στο θέατρο Γκλόρια γράφτηκε για να ασκήσει κριτική στην ασύδοτη εξουσία του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας και της κυβερνητικής διαφθοράς. Ο ίδιος ο συγγραφέας είχε αναφέρει σχετικά: «Δεν θεωρώ ένα έργο μου ολοκληρωμένο, αλλά ανοιχτό σε συνεχείς διαφοροποιήσεις.

Ακόμη και σήμερα όποιος ανεβάζει κείμενα μου σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου πρέπει να ξέρει πως έχει να κάνει με ένα υλικό ρευστό, ικανό να το προσαρμόσει κανείς και να το πλάσει στα μέτρα της δικής του πραγματικότητας και να ανασύρει αναφορές που θα κάνουν την πλατεία του θεάτρου να θυμώσει, να σκεφτεί, να γελάσει».

Φάρμα των ζώων

Το Εθνικό Θέατρο φαίνεται να τα πηγαίνει πολύ καλά. Η «Φάρμα των ζώων» του Τζορτζ Όργουελ έχει κερδίσει το στοίχημα. Ο Άρης Μπινιάρης καταθέτει την δική του άποψη, και μεταμορφώνει την Σκηνή Ελένη Παπαδάκη στο Ρεξ σε μια φάρμα ζώων, με άποψη, κινησιολογία ενδιαφέρουσα, δυνατή μουσική και υπέροχα κοστούμια του Πάρη Μέξη.

Η «Φάρμα των ζώων», που πολλοί φορείς έχουν κατατάξει ανάμεσα στα 100 καλύτερα αγγλικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα, έχει διασκευαστεί για τη σκηνή και τον κινηματογράφο πάρα πολλές φορές αποδεικνύοντας το διαρκές ενδιαφέρον του κοινού για τις ιδέες και τους δυστοπικούς κόσμους του Όργουελ, αλλά και τα διδάγματα της Ιστορίας. Η Κεντρική Σκηνή φιλοξενεί το «Λεωφορείον ο Πόθος», το εμβληματικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς. Στο έργο, ο Ουίλιαμς μιλάει για αυτά που ξέρει καλύτερα: την ματαίωση, την απελπισία, τον χαμένο χρόνο. Νέα Ορλεάνη, τέλη της δεκαετίας του 1940.

Η Στέλλα και ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι, δύο άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους – η Στέλλα κόρη μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας του Νότου, ο Στάνλεϊ ένας τραχύς Πολωνός μετανάστης δεύτερης γενιάς – ζουν έναν παθιασμένο έρωτα σε μια γοητευτικά παρηκμασμένη συνοικία της πόλης υπό τους μελαγχολικούς ήχους της τζαζ. Αυτό μέχρι τη στιγμή που στο σπίτι τους φτάνει η Μπλανς Ντυμπουά, η αδελφή της Στέλλας.

Η Μπλανς στις αποσκευές της φέρνει όλη την απελπισία της χαμένης ζωής της, τα οικογενειακά βάρη που την τσάκισαν, έναν εύθραυστο ψυχισμό που την κάνει να προτιμά να ζει στη φαντασία αντί στην οδυνηρή πραγματικότητα. Η Κωνσταντίνα Τάκαλου ερμηνεύει όπως πρέπει την Μπλανς Ντυμπουά, έχοντας δίπλα της, τον Αποστόλη Τότσικα ως Στάνλεϊ Κοβάλσκι.

Από το περασμένο Σάββατο 11 Δεκεμβρίου, παρουσιάζεται στην Σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη το εμβληματικό έργο του Ηλία Βενέζη «Αιολική γη» που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε διαβάσει μικροί. Η προπώληση δείχνει σίγουρη επιτυχία, και η υπογραφή του Τάκη Τζαμαργιά στην σκηνοθεσία αποτελεί εγγύηση για μια καλή παράσταση.

Εξαιρετικοί ηθοποιοί -ανάμεσά τους η Αλίκη Αλεξανδράκη, ο Μάξιμος Μουμούρης, ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος, η Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, ο Θοδωρής Κατσαφάδος, ο Κωνσταντίνος Γαβαλάς, η Γαλήνη Χατζηπασχάλη, ο Μιχάλης Συριόπουλος, ο Δημήτρης Μαύρος– μας μεταφέρουν στις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας κάπου στις αρχές του 20ού αιώνα.

Κόκκινα Φανάρια

Λίγο πριν ανεβάσει την δική του, transgender εκδοχή από τα «Κόκκινα Φανάρια», ο Βασίλης Μπισμπίκης συνεχίζει την τεράστια επιτυχία του «Άνθρωποι και ποντίκια» στο νέο Cartel με ελαφρώς ανανεωμένο καστ (η Έρρικα Μπίγιου στην θέση της Μαίρης Μηνά). Το έργο του Τζον Στάινμπεκ μιλάει για την προσπάθεια του ανθρώπου για επιβίωση και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, το ρατσισμό αλλά και την αλληλεγγύη, με την πλοκή να μεταφέρεται σε ένα παλιό μηχανουργείο στην περιοχή του Ρέντη.

Μάγισσες του Σάλεμ

Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα παρουσίασής τους, οι «Μάγισσες του Σάλεμ» του Άρθουρ Μίλερ σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη έδειξαν μεγάλη δυναμική με αποτέλεσμα το θέατρο Δημήτρης Χορν να είναι γεμάτο σχεδόν κάθε βράδυ. «Οι Μάγισσες του Σάλεμ» βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στην Μασαχουσέτη το 1692 και παρουσιάστηκαν στην μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστές τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις και την Γουινόνα Ράιντερ.

Ο Μίλερ μέσα από το έργο του κατακρίνει την καταπάτηση πολιτικών ελευθεριών και εισάγει τον όρο «κυνήγι μαγισσών» στον 20ο αιώνα. Ο ίδιος εξηγεί: «Όταν η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη ο φόβος παίρνει υπόσταση. Οι άνθρωποι του Σάλεμ έβλεπαν τον εαυτό τους σαν κάτοχο μιας ανώτερης αλήθειας. Αν το φως αυτής της αλήθειας έσβηνε, πίστευαν πως θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου.

Όταν έχετε έναν ιδεολογικό κόσμο που θεωρεί τον εαυτό του τόσο αγνό, είναι φυσικό να τείνετε προς τα άκρα». Αν και αυτό το κυνήγι μαγισσών φαντάζει εξαιρετικά επίκαιρο, προσθέστε και το all-star cast και θα καταλάβετε την επιτυχία της παράστασης: Νικήτας Τσακίρογλου, Άκης Σακελλαρίου, Ρένια Λουιζίδου, Ιωάννα Παππά, Γιάννης Καλατζόπουλος, Μελίνα Βαμβακά.

Η Νένα Μεντή και ο Πέτρος Ζούλιας, μετά την «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου» και τις «Γυναίκες του Παπαδιαμάντη», συναντούν επί σκηνής του θεάτρου Χώρα την «Μαρίκα» και ταξιδεύουν στον πολυδιάσταστο και αντιφατικό κόσμο της Μαρίκας Κοτοπούλη, μιας γυναίκας θρύλου.

Το πρώτο θεατρικό έργο της Ηρώς Μπέζου «Οι Ναυαγοί» ανεβαίνει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, σε σκηνοθεσία της ίδιας και του Γιάννη Παπαδόπουλου. Τρεις εξαιρετικοί ηθοποιοί, η Σοφία Κόκκαλη, ο Γιάννος Περλέγκας και ο Μιχάλης Τιτόπουλος ξετυλίγουν με την ερμηνεία τους τις σχέσεις των τριών ηρώων του έργου, που τους ενώνει σαν γέφυρα η μοναξιά.

Ένας νεαρός δημοσιογράφος επισκέπτεται το απομονωμένο σπίτι ενός καταξιωμένου συγγραφέα με σκοπό να του πάρει συνέντευξη. Σύντομα οι δύο άνδρες αντιλαμβάνονται ότι έχουν ασκήσει καθοριστική επίδραση ο ένας στην ζωή του άλλου. Στο σπίτι όμως δεν είναι μόνοι. Μαζί με τον οικοδεσπότη ζει και η ανήλικη κόρη του. Ο έρωτας ανάμεσα στον νέο και το κορίτσι γεννήθηκε πολύ πριν γνωριστούν και οι τρεις ήρωες θα βρεθούν σε ένα χρωματιστό λούνα παρκ με τις ίδιες τους τις λέξεις για παιχνίδια.

Στις επαναλήψεις, η «Πόρνη από πάνω» σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Σταμάτη Πατρώνη συνεχίζει να σκίζει. Ο αριστουργηματικός μονόλογος του Αντώνη Τσιπιανίτη βρήκε ιδανική Ερατώ -την νοικοκυρά από κάτω- την Κατερίνα Διδασκάλου, και φαίνεται από τις ουρές στο Coronet πως ο δέκατος χρόνος -μετά τις σούπερ πετυχημένες περιοδείες- είναι το Δέκα το Καλό!

Η θρυλική παράσταση Master Class που απογειώθηκε από κοινό και κριτικούς φέτος μετακόμισε τα Δευτερότριτα στο Παλλάς με την Μαρία Ναυπλιώτου να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στον ρόλο της Μαρίας Κάλλας. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος.