Στην Αργεντινή όταν γνώρισαν τον Χατζηπαναγή υποκλίθηκαν! (VID)

Ένα βίντεο με highlights της σπουδαίας καριέρας του Βασίλη Χατζηπαναγή έγινε viral στην Αργεντινή.

«Αρτίστας»… «Μάγος»… «Βάσια»… Βασίλης Χατζηπαναγής… «Μύθος»…Η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική προσωπικότητα, των Ελληνικών γηπέδων (θα μπορούσε με άλλες συνθήκες να ήταν και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου) Βασίλης Χατζηπαναγής!

Αλλά ακόμα και τώρα όσοι τον μαθαίνουν μένουν εκστασιασμένοι με τα θεϊκά που έκανε στους αγώνες. Η γνωριμία του Βάσια με τους ποδοσφαιρόφιλους της Αργεντινής έγινε μετά από ένα αφιέρωμα του δημοσιογράφου Χουάν Πάμπλο Βάρσκι, και σαν αποτέλεσμα είχε πλήθος φιλάθλων να υποκλίνονται στο ταλέντο του και να τον συγκρίνουν με τον Ντιέγκο Μαραντόνα.

Ένα βίντεο με highlights της σπουδαίας καριέρας του Βασίλη Χατζηπαναγή έγινε viral στην Αργεντινή.

Συγκεκριμένα, το βίντεο που δημοσίευσε στο Twitter ο Αργεντίνος δημοσιογράφος, Χουάν Πάμπλο Βάρσκι, έγινε viral και… τρέλανε χιλιάδες φιλάθλους σε τέτοιο βαθμό που έσπευσαν να τον συγκρίνουν με τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.

¿No conocían a Vasilis Hatzipanagis? Con estos 2 minutos y 11 segundos les va a alcanzar para que no se olviden nunca más. #QuieroRetruco ⚽️?‍♂️ de recontra lujo. Para qué tanto terreno, si sobraba una baldosa… https://t.co/HxZcdKXaa3 pic.twitter.com/K4jOiJx9ES

— VarskySports (@VarskySports) January 28, 2021

Στη συνέχεια ακολούθησε αφιέρωμα της ιστοσελίδας «lastimaanadiemaestro.com» με τίτλο «Αιχμάλωτος στην πόλη μου», το οποίο δημοσίευσε ξανά ο Βάρσκι στο Twitter.

Ο Εστεμπάν Κόκο Μπεντρινάν, ο οποίος υπογράφει το άρθρο, αναφέρεται στο προσωνύμιο «ο Έλληνας Μαραντόνα» και στο γεγονός ότι δεν μπόρεσε να αγωνιστεί φορώντας τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος.

La historia de Vasilis Hatzipanagis, considerado el mejor jugador de la historia de Grecia??, y que jamás pudo abandonar Iraklis FC de su país por una cláusula en su contrato https://t.co/1QqWPANQ6i

— VarskySports (@VarskySports) January 28, 2021

Μπορεί να μην κατάφερε να φορέσει τη φανέλα της εθνικής ομάδας σε επίσημο ματς, ωστόσο στα 30 του έζησε την απόλυτη καταξίωσή εκπροσωπώντας το ελληνικό ποδόσφαιρο από κοινού με τον Θωμά Μαύρο με τη φανέλα της Μικτής Κόσμου. Η αναμέτρηση διεξήχθη στις 22 Ιουλίου 1984 στο “Στάδιο Τζάιαντς” στο Νιου Τζέρσεϊ. Η Μικτή Κόσμου ενώπιον 40.000 θεατών, εκ των οποίων οι 15.000 Έλληνες ομογενείς αντιμετώπισε την την Κόσμος Νέας Υόρκης.

Ο μύθος λέει, ότι πολλές φορές οι αντίπαλοι τον παρακαλούσαν να μην τους ρεζιλέψει με κάποιο «τσαλιμάκι» του, καθώς είχε τη δυνατότητα, όπως έλεγαν, «να ντριπλάρει ακόμη και μέσα σε περίπτερο». Κάποιοι μάλιστα, ορκίζονταν ότι δεν πρόκειται για μύθο. Οι δημοσιογράφοι έγραφαν ότι μπορούσε να ντριπλάρει αμυντικό και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο….

Η αναμέτρηση διεξήχθη υπό την αιγίδα της Unicef. Συμπαίκτες του Χατζηπαναγή ήταν οι Πίτερ Σίλτον, Ζαν Μαρί Πφαφ, Ρούντι Κρολ, Φέλιξ Μάγκατ, Ούγκο Σάντσες, Φιγκερόα, Φραντς Μπεκενμπάουερ, Κέβιν Κίγκαν, Μάριο Κέμπες και Ντομινίκ Ροστό. Η Μικτή Κόσμου επιβλήθηκε 3-1 με τον Χατζηπαναγή να περνάει αλλαγή στο 65΄ αντικαθιστώντας τον Κίγκαν. Γεγονός ανεπανάληπτο. Πολλοί σπουδαίοι Έλληνες και ξένοι παίκτες έπαιξαν στο πρωτάθλημα. Για κανέναν άλλον δεν μαζεύονταν λάτρεις άλλων ομάδων για να χαζέψουν τις ικανότητές τους και να απολαύσουν τη λάμψη του!

Η συμμετοχή του στις μικρές εθνικές ομάδες της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και στην Ολυμπιακή ομάδα της χώρας, δεν επέτρεψαν ποτέ στον «Βάσια» να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και να αγωνιστεί με την εθνική Ελλάδας. Ανήμερα των γενεθλίων του, τον Οκτώβρη του 1990 έπαιξε για τελευταία φορά με τη φανέλα του Ηρακλή σε αγώνα για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ με αντίπαλο τη Βαλένθια.

Ο Βασίλης Χατζηπαναγής γεννιέται στις 26 Οκτωβρίου 1954 στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν (της Σοβιετικής Ένωσης τότε) ως γιος ελλήνων πολιτικών προσφύγων (κυπριακής καταγωγής) που είχαν εγκαταλείψει την πατρίδα πριν γεννηθεί ο Βασίλης. Ο μικρός δείχνει από τις πρώτες στιγμές την κλίση του στον αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο, κάτι που θα τον φέρει στις τάξεις του παιδικού τμήματος της Δυναμό Τασκένδης, στην οποία θα κάνει το επαγγελματικό του ντεμπούτο στα 17 του χρόνια.

Στη Δυναμό θα παραμείνει μέχρι το 1972, όταν ανακαλύπτει το 18χρονο φιντάνι η Παχτακόρ Τασκένδης και αποφασίζει να επενδύσει στο ταλέντο του. Στις τρεις αγωνιστικές σεζόν που θα παραμείνει στην ομάδα θα κάνει τη μοιραία κίνηση που θα του στερούσε αργότερα τη συμμετοχή του στην Εθνική Ελλάδας: παίρνει τη σοβιετική υπηκοότητα για να μπορεί να παίξει στα μικρά αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα της ΕΣΣΔ αλλά και να συμμετέχει απρόσκοπτα στο τοπικό πρωτάθλημα.

Το σοβιετικό αυτό διαβατήριο θα του έφερνε πολλές περιπέτειες, αν και τότε του εξασφάλιζε όχι μόνο τη φανέλα με το εθνόσημο της ΕΣΣΔ (την οποία φόρεσε συνολικά 25 φορές, τόσο στην εθνική ελπίδων και νέων όσο και την ολυμπιακή αποστολή) αλλά κυρίως τη μακροημέρευσή του στο σοβιετικό πρωτάθλημα, στο οποίο θα έκανε ένα καλό πρώτο όνομα: μεταξύ 1972-1975, ο Βάσια πέτυχε κάπου 22 γκολ σε 96 εμφανίσεις και έφυγε από την Ένωση και με ένα πρωτάθλημα στο παλμαρέ του (1972).

Είχε έρθει με τρένο από την Τασκένδη στην Ελλάδα, 22 Νοεμβρίου 1975. Τον περίμενε πολύς κόσμος στο σταθμό. Περίπου 3.000 φίλοι του Ηρακλή ήταν εκεί μέχρι τη 01:00, όταν και έφτασε. Ήταν αναγνωρισμένος παίκτης στη Σοβιετική Ένωση, αγωνιζόμενος στην Παχτακόρ και στην Ελλάδα ήρθε για το βήμα παραπάνω. Τον περίμενε μέχρι και η γιαγιά του, την οποία δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε. Οι γονείς του, Κυριάκος και Χρύσα, ήταν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες. Είχε μείνει άναυδος από την αποθέωση που είχε γνωρίσει. Ο κόσμος τον αγάπησε και το έδειξε με την παρουσία του στις κερκίδες του Καυτανζογλείου Σταδίου όπου λόγω των εμφανίσεών του έρχονταν και φίλαθλοι από άλλες ομάδες για να τον δουν.

Ο ίδιος με κυπριακή καταγωγή από την Άχνα της Αμμόχωστου, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τη Δυναμό Τασκένδης και το 1972 πήγε στην Παχτακόρ όπου έμεινε μέχρι το 1975. Λίγο πριν έρθει στον Ηρακλή, είχε κάνει απίθανα πράγματα στο εμφατικό 5-0 απέναντι στην Ντιναμό Κιέβου που προερχόταν από την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων και του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου. Σε εκείνο το ματς, ο “Βάσια” πέτυχε ένα γκολ και μοίρασε τέσσερις ασίστ, αποτελώντας μέλος αφιέρωματος του “France Football”. Ο Ηρακλής αποκτούσε έναν παίκτη που θα έμελλε να γίνει το λαμπερό αστέρι του για μια 15ετία.

Έναν χρόνο μετά την έλευσή του στην Ελλάδα, κατέκτησε το πρώτο και μοναδικό του εν Ελλάδι τρόπαιο στον μυθικό τελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Το παιχνίδι έληξε 4-4 μετά το τέλος των 120 λεπτών και η ομάδα της Θεσσαλονίκης επικράτησε στα πέναλτι. Ο “Βάσια” είχε πετύχει δυο γκολ σε εκείνο το παιχνίδι, σμπαραλιάζοντας πολλάκις με τις ντρίμπλες του την “ερυθρόλευκη” άμυνα. Εκείνο το ματς, δεν πρόκειται ποτέ να φύγει από το μυαλό του και δικαιολογημένα. Έναν τίτλο πήρε στην χώρα μας, αφού δεν έπαιξε ποτέ σε κλαμπ που μπορούσε να διεκδικήσει πρωτάθλημα.

Το ποδόσφαιρο άλλαξε. Ο τρόπος που παίζεται δεν ευνοεί την διάκριση των ποδοσφαιριστών βάσει των τεχνικών χαρακτηριστικών τους και μόνο. Σκεφτείτε όμως ένα… φανταστικό ποδοσφαιριστή της εποχής μας με ταχυ-δυναμικά στοιχεία επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ και τεχνικά χαρακτηριστικά Χατζηπαναγή… Μύθος!