Ζεράρ Μορένο: Από την αλάνα της γειτονιάς του στην Εθνική Ισπανίας!

Ο γεννημένος στις 7 Απριλίου του 1992, αποτελεί την εξαίρεση σε αυτήν την ισπανική εθνική ομάδα. Είναι ο μόνος από τους παίκτες του ομοσπονδιακού τεχνικού, Λουίς Ενρίκε, που δεν έχει περάσει από τις μικρές εθνικές ομάδες. Αλλά το ποδόσφαιρο είναι στο αίμα του.

Από μικρός στην αλάνα

Ως παιδί είδε τον πατέρα του, τον Τσέσκου, να περιοδεύει στα γήπεδα ποδοσφαίρου της Καταλονίας. Εκεί υπάρχει πολύ ποδόσφαιρο του δρόμου, της αλάνας, της γειτονιάς. Εκεί ξεκίνησε και ο Ζεράρ Μορένο και τον οδήγησε μέχρι την εθνική ομάδα της Ισπανίας, μια από τις καλύτερες στον κόσμο με τον ανταγωνισμό για μία από τις 23 θέσεις να είναι απλά τεράστιος.

«Είμαι από το ποδόσφαιρο της γειτονιάς»

Ο επιθετικός της Βιγιαρεάλ δεν το κρύβει: «Είμαι από το ποδόσφαιρο της γειτονιάς. Οι γονείς μου με επηρέασαν πολύ. Με έχουν κάνει να δουλεύω, να μην χαλαρώνω ποτέ, να παλεύω για τα όνειρά μου. Και αυτό που είμαι τώρα, είναι σε μεγάλο βαθμό σε αυτά».

Άρχισε να παίζει στις αλάνες, στην περιοχή Damm.

«Μου άρεσε πολύ να είμαι στον δρόμο παίζοντας ποδόσφαιρο, στο σχολείο. Και αν δεν υπήρχαν τέρματα, τότε βάζαμε, οτιδήποτε, κώνους, τσάντες. Μεγάλωσα χαρούμενος παίζοντας στον δρόμο με τον αδερφό μου και τους φίλους του, που ήταν μεγαλύτεροι. Τώρα η τεχνολογία είναι κάτι περισσότερο από το να παίζεις μπάλα στο δρόμο. Όταν ήμουν μικρός, όλοι έπαιζαν στον δρόμο. Θέλαμε παιχνίδια όλη την ώρα, τα οργανώναμε οπουδήποτε. Δεν το βλέπω πλέον τόσο πολύ. Αυτές είναι άλλες εποχές. Πάντα μου άρεσε ήταν το ποδόσφαιρο της γειτονιάς, στο δρόμο. Τελείωνα την εργασία και έτρεχα να παίξω» έχει πει σε συνέντευξή του.

Σκισμένα ρούχα και πάνινα παπούτσια

Γύρναγε σπίτι με σκισμένα ρούχα, πάνινα παπούτσια. Το κακό που μαθαίνεις στον δρόμο είναι μοναδικό. Όταν παίζεις ενάντια σε έναν παίκτη που έχει μεγαλώσει στο δρόμο αυτό δείχνει. Τα πράγματα αυτά δεν μαθαίνονται σε σχολεία ή οργανωμένες ομάδες.

«Δούλευα πάντα για να είμαι ικανός. Ποτέ δεν τα παρατήρησα. Εάν είσαι σε υψηλό επίπεδο και δεν σας καλούν, τότε δούλεψε για να είσαι καλύτερος. Αυτό σκέφτηκα. Πάντα ήμουν σταθερός και εργατικός. Είναι οι αξίες που μου ενστάλαξαν στο σπίτι. Και εδώ είμαι…»

Προσπάθεια, θυσία και ικανότητα

Ο Ζεράρ Μορένο μεγάλωσε παρακολουθώντας και έχοντας πρότυπα τον Νταβίντ Βίγια, τον Ραούλ Ταμούδο και τον Ραούλ (Ρεάλ Μαδρίτης) με το μότο που πάντα τον ακολουθεί το: «Προσπάθεια, θυσία και ικανότητα!».

Είχε γίνει ένα από τα σημεία αναφοράς της ομάδας της Εσπανιόλ. Ένα είδωλο για τους οπαδούς. Ωστόσο, η διαδρομή του Gerard Moreno προς την ελίτ του εθνικού ποδοσφαίρου δεν ήταν καθόλου εύκολη. Έπρεπε να αγωνιστεί για να επιτύχει το όνειρό του και να αξιοποιήσει στο έπακρο όλες τις ευκαιρίες που είχε.

Τον είδαν να παίζει στα 9 και τον πήραν στην Εσπανιόλ

Η σχέση του με την Εσπανιόλ ξεκίνησε μια μέρα τον Ιούνιο του 2001, όταν σε ηλικία 9 ετών, ο Lluís Planagumà και ο Carles Casanova, τον είδαν να παίζει και πλησίασαν τον παίκτη για να μιλήσει μαζί του και την οικογένειά του για να συμμετάσχει στην μπλε και λευκή ομάδα.

Έτσι, ξεκίνησε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής στην Εσπανιόλ, όπου παρέμεινε μεταξύ του 2001 και του 2007 και μετέπειτα πήγε στη Μπανταλόνα, όπου πέρασε τρεις σεζόν. Αφού σημείωσε 41 γκολ την τελευταία σεζόν, το 2010, πήρε τη μεγάλη μεταγραφή στη Βιγιαρεάλ και στην πρώτη του χρονιά σημείωσε περισσότερα από τριάντα γκολ.

«Ναι, ναι, ναι, ο Gerard είναι εδώ»!

Στις 6 Δεκεμβρίου 2018, η Βιγιαρεάλ ανακοίνωσε τον Καταλανό φορ γράφοντας στην επίσημη ιστοσελίδα της: «Ναι, ναι, ναι, ο Gerard είναι εδώ»!

Η συνεχής επαφή του με τα δίχτυα του άνοιξαν και την πόρτα της Εθνικής Ισπανίας (ντεμπούτο στις 15 Οκτωβρίου 2019, για τα προκριματικά του Euro 2020 στο 1-1 με τη Σουηδία) και είναι μέλος της ιστορικής ομάδας που έριξε έξι γκολ στη Γερμανία…

Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις ανθρώπων που τον έχουν ζήσει:

• «Ένας εργατικός και ταπεινός παίκτης που θα προσαρμοστεί τέλεια στην ομάδα» έχει πει ο πρόεδρος της Βιγιαρεάλ, Φερνάντο Ρόιγκ.
• «Έκανε πολύ άτυπα πράγματα για ένα παιδί της ηλικίας του. Και, πάνω απ’ όλα, είχε μια απίστευτη ικανότητα να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες» ήταν τα λόγια του πρώτου του προπονητή, Μανόλο Γκονζάλεθ.
• «Έπαιζε πάντα με την ίδια ένταση στις προπονήσεις όπως και στους αγώνες» έχει αναφέρει ο πρώην συμπαίκτης του, Νταβίντ Λόπεθ.