Θρήνος στην Ιταλία! Αυτοκτόνησε πρώην παίκτης Ακαδημιών της Μίλαν, θύμα ρατσισμού – Αφησε γράμμα που συγκλονίζει!

Ένας πρώην παίκτης των ακαδημιών της Μίλαν και της Μπενεβέντο, ο Σεΐντ Βισίν, έβαλε τέλος στη ζωή του. Yστερα από αλλεπάλληλα περιστατικά ρατσισμού. Ο Βισίν αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του. Moλις στα 20 του χρόνια, έπειτα από αρκετές ρατσιστικές συμπεριφορές στο πρόσωπό του. Είχε γεννηθεί στην Αιθιοπία αλλά υιοθετήθηκε από οικογένεια στην Ιταλία. […]

Ένας πρώην παίκτης των ακαδημιών της Μίλαν και της Μπενεβέντο, ο Σεΐντ Βισίν, έβαλε τέλος στη ζωή του. Yστερα από αλλεπάλληλα περιστατικά ρατσισμού.

Ο Βισίν αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του. Moλις στα 20 του χρόνια, έπειτα από αρκετές ρατσιστικές συμπεριφορές στο πρόσωπό του.

Είχε γεννηθεί στην Αιθιοπία αλλά υιοθετήθηκε από οικογένεια στην Ιταλία. Με ένα γράμμα του εξήγησε όλα όσα είχε υποστεί στην καθημερινότητά το. Kαι πως πήρε την απόφαση και οδηγήθηκε στην αυτοκτονία.

Το γράμμα που άφησε ο Βισίν αναφέρει:

“Όπου και να πάω, όπου κι αν βρίσκομαι, αισθάνομαι το βάρος των σκεπτικών, προκατειλημμένων, αηδιασμένων και φοβισμένων βλεμμάτων από ανθρώπους. Δεν είμαι μετανάστης. Υιοθετήθηκα όταν ήμουν παιδί και θυμάμαι όλοι με αγαπούσαν. Όπου κι αν πήγαινα, όλοι μου μιλούσαν με χαρά, σεβασμό και περιέργεια. Τώρα, φαίνεται πως όλα αναποδογύρισαν.

Κατάφερα να βρω δουλειά απ’ την οποία έπρεπε να φύγω. Eπειδή πολλοί άνθρωποι, ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας, αρνούνταν εξυπηρέτηση από μένα. Σαν να μην έφτανε αυτή η δυσκολία, με κατηγορούσαν ότι είμαι υπεύθυνο.  Eπειδή αρκετοί νεαροί (και λευκοί) Ιταλοί δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά.

Κάτι άλλαξε μέσα μου. Σαν να ντρέπομαι που είμαι μαύρος, σαν να φοβάμαι να με θεωρούν μετανάστη. Σαν να έπρεπε να αποδείξω στον κόσμο που δεν με γνώρισε ότι ήμουν σαν κι αυτόν. Ιταλός και λευκός. Συνήθιζα να κάνω άσχημα αστεία για τους μαύρους, για να τους δείξω (σ.σ. στους λευκούς) ότι είμαι σαν κι αυτούς, αλλά ήταν φόβος. Φόβος για το μίσος που έβλεπα στα μάτια των ανθρώπων που κοιτάζουν μετανάστες.

Δεν θέλω ο κόσμος να με λυπάται, θέλω απλά να θυμίσω στον εαυτό μου ότι οι δυσκολίες και ο πόνος που βιώνω είναι μία σταγόνα στο νερό σε σύγκριση με τον ωκεανό που βιώνουν αυτοί που προτιμούν να πεθάνουν αντί να ζουν στη μιζέρια και στην κόλαση. Αυτοί οι άνθρωποι ρισκάρουν τις ζωές τους, μερικές τις έχουν χάσει ήδη, απλά και μόνο για να γευτούν αυτό που απλά αποκαλούμε ζωή”.