Χανς Ντίτερ Φλίκ, ο άνθρωπος που… έσωσε τη Μπάγερν

Μία κατάληξη που έμοιαζε πολύ μακρινή, όταν στις 3 Νοεμβρίου ο Χανς Ντίτερ Φλικ ανέλαβε την τεχνική ηγεσία, αντικαθιστώντας τον Νίκο Κόβατς αναβαθμιζόμενος από τον ρόλο του βοηθού. Μέχρι τότε, η Μπάγερν Μονάχου δεν έπειθε και η εκθρόνιση της μετά από μία επταετία στο «θρόνο» της Bundesliga, έδειχνε πιο πιθανή από ποτέ. Μάλιστα, ο Φλικ […]

Μία κατάληξη που έμοιαζε πολύ μακρινή, όταν στις 3 Νοεμβρίου ο Χανς Ντίτερ Φλικ ανέλαβε την τεχνική ηγεσία, αντικαθιστώντας τον Νίκο Κόβατς αναβαθμιζόμενος από τον ρόλο του βοηθού. Μέχρι τότε, η Μπάγερν Μονάχου δεν έπειθε και η εκθρόνιση της μετά από μία επταετία στο «θρόνο» της Bundesliga, έδειχνε πιο πιθανή από ποτέ.

Μάλιστα, ο Φλικ συστήθηκε σχεδόν αμέσως στους Έλληνες φιλάθλους, αφού το πρώτο ματς που κοουτσάρισε ήταν η νίκη της Μπάγερν με 2-0 επί του Ολυμπιακού στο Μόναχο, για τους ομίλους του Champions League.

Η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Φλικ ήταν μεγάλη, αφού θεωρήθηκε άπειρος για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός τόσο μεγάλου μεγέθους. Όμως, ο Γερμανός προπονητής δεν επηρεάστηκε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και μεταμόρφωσε τη Μπάγερν, οδηγώντας την στην άνετη κατάκτηση ενός ακόμα τίτλου!

 Οι Γερμανοί τον φωνάζουν «Χάνσι» και στο βιογραφικό του μπορεί να γράψει ότι έσωσε τη χρονιά της Μπάγερν Μονάχου με τον πλέον θεαματικό τρόπο. Την ανέλαβε προβληματική και γεμάτη ανασφάλειες, κέρδισε μαζί της το νταμπλ στη Γερμανία και την οδήγησε στην κατάκτηση του Τσάμπιονς λιγκ με τον πιο εντυπωσιακό και θεαματικό τρόπο που μπορούσε να φανταστεί οπαδός της. Την είδε να διαλύει την Μπαρτσελόνα αφήνοντας άφωνη την Ευρώπη και να κερδίζει με 3-0 την Λιόν στον ημιτελικό κάνοντας απλά τη δουλειά της. Τη μεταμόρφωσε (και μάλιστα θεαματικά) γιατί είναι ένας καλός προπονητής. 

Οι αλλαγές του Φλικ υπήρξαν λίγες, αλλά αυτό που προφανώς άλλαξε στη Μπάγερν επί των ημερών του, είναι η σχέση του προπονητή με τους παίκτες: επέστρεψε η ιεραρχία και η εμπιστοσύνη. Κουβαλώντας όλη την πείρα του από την Εθνική Γερμανίας ο Φλικ φρόντισε να ξεκαθαρίσει γρήγορα ότι αυτοί που θα σηκώσουν το βάρος της αποστολής είναι οι παλιοί και οι διεθνείς: ο Νόγιερ, ο Μπόατενγκ, ο Γκορέτσκα, ο Μίλερ, ο Κίμιχ θα σήκωναν το βάρος. Οι πειραματισμοί (όπως η χρησιμοποίηση του Μίλερ ως δεξιό εξτρέμ…) σταμάτησαν. Ο Κόβατς ήταν υποχρεωμένος να δώσει ευκαιρίες σε νεοφερμένους γιατί προφανώς ευλόγησε την απόκτησή τους: ο Τολισό, ο Κοουτίνιο, ο Παβάρ ήταν στο μυαλό του διαρκώς. Ο Φλικ δεν ένοιωσε ποτέ καμία τέτοια υποχρέωση, γιατί οι βοηθοί δεν χρεώνονται μεταγραφικές επιλογές, ούτε μπορεί από αυτούς να έχεις απαίτηση να αξιοποιήσουν παίκτες εκατομμυρίων: νίκες πρέπει να φέρουν. Δίπλα στους διεθνείς Γερμανούς μονιμοποιήθηκαν στην ενδεκάδα όσοι τον σύλλογο τον γνωρίζουν καλά: ο Πέρισιτς, ο Αλάμπα, ο Κομάν, ο Τιάγκο, ο Γκνάμπρι φυσικά ο Λεβαντόφσκι αισθάνθηκαν με τον Φλικ πως η Μπάγερν είναι δική τους και μόνο. Οι ξεκάθαρες ιδέες έφεραν μια ξεκάθαρη βελτίωση. Κι όταν μια ομάδα πανίσχυρη βελτιώνεται, οι υπόλοιποι τρώνε τη σκόνη της.

Γνώστης του συλλόγου, αλλά όχι και «σημαία» ή πρώην αρχηγός. Κοινωνός και όχι δημιουργός μιας νοοτροπίας. Καλός διαχειριστής, γιατί ξέρει την τέχνη της απλότητας. Πίσω και όχι μπροστά από τους παίκτες. Το αν ξέρει να χτίσει θα το δούμε: για την ώρα κάνει αυτό που του ζητήσανε, δηλαδή θύμισε στην ομάδα ότι για να κερδίζει πρέπει να κάνει σωστά τα απλά πράγματα.

Διόλου άσχημα για έναν προπονητή ο οποίος ανέλαβε με την… ταμπέλα του υπηρεσιακού, αλλά με τη δουλειά του κέρδισε την εμπιστοσύνη της διοίκησης, έφερε αποτελέσματα