Εποχές… Νέας Σμύρνης για τη Μπάρτσα!

Εποχές… Νέας Σμύρνης για τη Μπάρτσα! Ο αποκλεισμός της ομάδας της Βαρκελώνης από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ δε θα ήταν κάτι τρομερό αν όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της φετινής χρονιάς θύμιζαν έστω και λίγο το όνομα και την ιστορία της. Φευ, δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η φετινή Μπαρτσελόνα θυμίζει εκείνη που, το 2003 έπαιζε […]

Εποχές… Νέας Σμύρνης για τη Μπάρτσα! Ο αποκλεισμός της ομάδας της Βαρκελώνης από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ δε θα ήταν κάτι τρομερό αν όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της φετινής χρονιάς θύμιζαν έστω και λίγο το όνομα και την ιστορία της. Φευ, δε συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Η φετινή Μπαρτσελόνα θυμίζει εκείνη που, το 2003 έπαιζε με τον Πανιώνιο για το ΟΥΕΦΑ, όντας 6η στο πρωτάθλημα. Και τρία χρόνια νωρίτερα και πάλι αποκλεισμένη από το Τσάμπιονς Λιγκ, όταν έπαιζε με την ΑΕΚ, στη Νέα Φιλαδέλφεια, στους 16 του ίδιου θεσμού…

Για τις δύο ελληνικές ομάδες, τα παιχνίδια αυτά ήταν, βέβαια, ιστορικά. Και έμειναν αξέχαστα, παρότι όλα κατέληξαν σε ήττες.

Για τη Μπαρτσελόνα όμως, η περίοδος 2000-2004 ήταν γενικότερα ένα κακό διάστημα, με την ομάδα να μη μπορεί να βρει το δρόμο της, να αλλάζει προπονητές και παίκτες και την κερκίδα να βράζει.

Θυμίζει εκείνη την ταραγμένη τετραετία 2000-4

Τέτοιες μέρες θυμιζουν και οι σημερινές για την ένδοξη καταλανική ομάδα. Σε όμιλο με Ντιναμό Κιέβου και Μπενφίκα να τελειώνεις έχοντας πετύχει μόλις δυο γκολ (!) κι έχοντας δεχθεί εννιά, είναι από μόνο του δείγμα παθογένειας.

Πολύ περισσότερο αποκαρδιωτικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο (και) χθες η Μπάρτσα έχανε 3-0 από τη Μπάγερν. Με εξαίρεση μια κινητικότητα χωρίς πολλή ουσία στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, ίσως και χάρη στο γρήγορο γκολ του Μίλερ, η Μπαρτσελόνα δεν έδειξε τίποτε απολύτως από την πάλαι ποτέ αίγλη της.

Έχει απίστευτο πρόβλημα στο σκοράρισμα, έχει αδυναμία οργάνωσης παιχνιδιού στο κέντρο, πίσω δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Αλλάζει πάρα πολές πάσες, αλλά χωρίς κάποιο εμφανή στόχο. Δυσκολεύεται στην ανάκτησή της μπάλας όταν χαθεί. Μοιάζει χαμένη στο γήπεδο, σε στιγμές έως και φοβική και σε μόνιμη σύγχυσης.

Ε, όχι και ρόστερ που δε μπορεί να βάλει 1 γκολ στη Μπενφίκα!

Η απλή ανάγνωση των ονομάτων του ρόστερ, θεωρητικά δείχνει ότι τόσο βαθιά και τόσο σοβαρά προβλήματα δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Η Μπαρτσελόνα δεν έχει το χειρότερο έμψυχο υλικό που είχε ποτέ. Στα χαρτιά πάντα, έχει δυναμικό που, έλεος! Μπορεί να κάνει, ρε αδερφέ μια νίκη επί της Μπενφίκα στο Καμπ Νου. Κι όμως. Δεν την έκανε.

Και εισέπραξε από τους Πορτογάλους και τρία στο Ντα Λουζ. Χωρίς να πετύχει ούτε καν ένα γκολ της τιμής. Και εκεί δέχθηκε γκολ στο 3′. Μέχρι να έλθει το δεύτερο, όμως, πέρασαν 66 αγωνιστικά λεπτά. Παρά την συντριπτικά μεγαλύτερη κατοχή της μπάλας (60%), η Μπάρτσα είχε μια μόνο τελική προσπάθεια. Και η Μπενφίκα 12 (και τρία γκολ).

Μαζί με τον Μέσι μοιάζει να έχασε και την ψυχή της…

Και, τέλος πάντων: αν όταν δέχεσαι γρήγορα γκολ σε πιάνει τρικυμία στο κρανίο και απλώς κυκλοφορείς ασταμάτητα τη μπάλα, δεν είσαι η Μπάρτσα. Είσαι μια μκρομεσαία ομάδα που δεν ελπίζεις σε πολλά, κι ας έχει “ονόματα” το ρόστερ.

Το ίδιο δείχνουν και οι αριθμοί στη La Liga. Με 4 ήττες και 5 ισοπαλίες σε 15 ματς, η Μπάρτσα δείχνει αδυναμίες που είναι δομικές και βαθιές, όχι συγκυριακές. Ο Τσάβι έχει πάρα πολύ δύσκολο έργο μπροστά του και απ’ ό,τι φαίνεται, σοβαρή ενίσχυση το Γενάρη δύσκολα θα υπάρξει.

Όλα δείχνουν ότι έρχονται δύσκολες μέρες για την ομάδα της Καταλονίας, με το πρόβλημά της να είναι πολύ σοβαρό και σε επίπεδο ταυτότητας και ψυχολογίας. Μαζί με τα γκολ και τις ασίστ του Μέσι, η Μπάρτσα μοιάζει να έχασε με την απουσία του και την ψυχή της. Και μια τέτοιου είδους απώλεια έχει πάντοτε βαριές επιπτώσεις…