“Giannis”: ο καλύτερος πρεσβευτής μιας… υποθετικής Ελλάδας!

“Καλύτερο πρεσβευτή της Ελλάδας”, αποκαλούν από το πρωί, σχετικοί και άσχετοι, τον Γιάννη Αντετοκούμπο. Και είναι. Αλλά… ποιας Ελλάδας; Η μπασκετική Ελλάδα, ναι: έχει φερθεί καλά στον Γιάννη. Τον πρόσεξε. Αξιοποίησε το ταλέντο του. Τον γαλούχησε και του δίδαξε το άθλημα σωστά. Γράφει ο Στέλιος Μαρκάκης Το ξέρω από πρώτο χέρι. Στον Φιλαθλητικό Ζωγράφου, τη […]

“Καλύτερο πρεσβευτή της Ελλάδας”, αποκαλούν από το πρωί, σχετικοί και άσχετοι, τον Γιάννη Αντετοκούμπο. Και είναι. Αλλά… ποιας Ελλάδας; Η μπασκετική Ελλάδα, ναι: έχει φερθεί καλά στον Γιάννη. Τον πρόσεξε. Αξιοποίησε το ταλέντο του. Τον γαλούχησε και του δίδαξε το άθλημα σωστά.

Γράφει ο Στέλιος Μαρκάκης

Το ξέρω από πρώτο χέρι. Στον Φιλαθλητικό Ζωγράφου, τη γειτονιά που μεγάλωσα, προπονητή είχε ένα συμμαθητή μου. Τον Τάκη Ζήβα. Οι άνθρωποι του χώρου, εκτίμησαν πάντοτε και το δικό του ταλέντο και του Θανάση. Το μπάσκετ, λοιπόν, ναι: αξίζει να τον έχει πρεσβευτή του και να τον καμαρώνει στην κορυφή του NBA.

Αλλά το ελληνικό πεζοδρόμιο, στα Σεπόλια; Το προαύλιο του σχολείου; Το πλήθος στην κερκίδα; Τα γραφεία των δημοσίων υπΕρεσιών -sic; Το… twitter του Βασίλη Τσιάρτα; Ε, αυτά δεν υπήρξαν πάντοτε και τόσο ευγενικά μαζί του. Και αντιλαμβάνεστε, φυσικά, για ποιο θέμα μιλάω. Δεν είναι ούτε το μπόι, ούτε το ταλέντο του. Είναι αυτό που φαντάζεστε.

Ο νεοέλλην εντυπωσιάζεται από τη γκλαμουριά. Τώρα που ο Giannis είναι βασιλιάς του πιο “αυτοκρατορικού” πρωταθλήματος μπάσκετ στον πλανήτη, του αρέσει να τον λέει “Γιάννη του”.

Όταν όμως ήταν απλώς ένας μαύρος πιτσιρικάς, λίγο ψηλός για την ηλικία του, εσείς τι λέτε; Πέρασε πάντοτε ωραία στη χώρα εδώ όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα; Εγώ λέω όχι.

Πέρασε και πολλά άσχημα εδώ, ο Γιάννης

Λόγω χαρακτήρα και δουλειάς, επίσης από πρώτο χέρι ξέρω ότι υφέρπει ένας βαθύς ρατσισμός, σε πολλά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

Οι “πολιτικώς ορθοί”, είτε στρουθοκαμηλίζουν είτε χαϊδεύουν αυτιά. Η αλήθεια είναι όμως ότι ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού περίγυρού μας μαστίζεται από ημιμμάθεια, προκαταλήψεις και μισαλλοδοξία.

Είμαι βέβαιος ότι, μεγαλώνοντας εδώ, πολλές φορές θα τα έζησε στο πετσί του όλα αυτά ο σημερινός σούπερ σταρ που όλοι θέλουν να προσεταιριστούν ως “δικό τους”.

Δεν είναι όλων, όμως, ο Giannis. Είναι όσων, στη διάρκεια της ζωής του, σεβάστηκαν ειλικρινά και απόλυτα όχι μόνο το ταλέντο του, αλλά και το χρώμα του δέρματός του και το επώνυμό του.

Η ποιότητα, το ήθος και ο χαρακτήρας του Γιάννη φαίνεται από πολλά. Για μένα, όμως, το πιο ενδεικτικό είναι ότι ποτέ δε θέλησε να αναφερθεί στα όσα τέτοιου είδους γνώρισε εδώ. Για την Ελλάδα, πάντοτε, παντού, είχε και έχει να πει τα καλύτερα και μόνο.

Πρεσβευτής επειδή το θέλει, όχι επειδή τον χρίζει ο πάσα ένας

Υπό αυτή την έννοια, όντως, κολακεύει εξαιρετικά τη χώρα ο Γιάννης Αντετοκούμπο. Αξιότερος εκπρόσωπός της δεν υπάρχει. Διότι την παρουσιάζει καλύτερη απ’ ότι πράγματι είναι. Μια υποθετική Ελλάδα εξυμνεί ο Giannis.

Το κάνει, επειδή το θέλει. Από τη μεγαλόψυχη και αγνή καρδιά του. Λόγω του καλού χαρακτήρα του. Όχι επειδή είναι υποχρεωμένος. Ούτε επειδή το “οφείλει” κάπου.

Ούτε βέβαια, επειδή ξάφνου τον χρίζει “πρεσβευτή” του κάποιος που πριν από δέκα χρόνια μπορεί να του πέταξε και τίποτε. Από “εξυπνάδα” χαρακτηριστική του πνεύματος που διέπει την “ανωτέρα” φυλή μας, έως και καμιά μπανάνα από την κερκίδα, μη σας πω…