Από το 1830 όταν και ιδρύθηκε το νεοελληνικό κράτος μέχρι και σήμερα, σκεφτείτε ένα πράγμα στο οποίο εμείς οι Έλληνες είμαστε καλοί σε κάτι. Και όταν εννοώ καλοί, εννοώ να παράγουμε ένα προϊόν το οποίο το εξάγουμε αλλά να το διατηρούμε σε εξαιρετική ποσότητα για εγχώρια κατανάλωση. Επιμέλεια: Μίλτος Μεταξάς Επειδή αυτό θα μπορούσε να […]

Από το 1830 όταν και ιδρύθηκε το νεοελληνικό κράτος μέχρι και σήμερα, σκεφτείτε ένα πράγμα στο οποίο εμείς οι Έλληνες είμαστε καλοί σε κάτι. Και όταν εννοώ καλοί, εννοώ να παράγουμε ένα προϊόν το οποίο το εξάγουμε αλλά να το διατηρούμε σε εξαιρετική ποσότητα για εγχώρια κατανάλωση.

Επιμέλεια: Μίλτος Μεταξάς

Επειδή αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα για έκθεση, η αλήθεια είναι μια. Το σκεφτόμουν συνέχεια αυτές τις μέρες. Για την ακρίβεια, το σκέφτομαι από το 2010 όταν ήρθε η κρίση και ήμουν 13 χρονών μέχρι και σήμερα. Ο μοναδικός τομέας, στον οποίο, το Ελληνικό κράτος έχει διακρίσεις και διάρκεια είναι το μπάσκετ. Σαφώς, και αυτό δεν υπάρχει από το 1830 αλλά αυτό που επιθυμώ να τονίσω είναι πως με την γιγάντωση της καλαθόσφαιρας σε όλον τον πλανήτη, μια χώρα 10 εκατομμυρίων σήμερα κατάφερε να αποτελεί μέρος της ελίτ και μάλιστα να μην έχει απομακρυνθεί από αυτήν ακόμα και στην χειρότερη δεκαετία από οικονομικής απόψεως από την ημερομηνία ίδρυσης της.

Είναι μάγκες, κακά τα ψέματα, αυτός ο μοναδικός τομέας για τον οποίο μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι, σήμερα. Δυστυχώς. Ίσως και η ελληνική λογοτεχνία, η οποία βίωσε την απόλυτη ακμή της από τις απαρχές του ελληνικού κράτους μέχρι και το 1980 καθώς και η μουσική της που ενέπνευσε ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό. Και εκεί τελειώνουμε….

Οριστική διακοπή των πρωταθλημάτων μπάσκετ αποφάσισε η ΕΟΚ | SPORT 24

Η Ελλάδα ιστορίας 4000 χρόνων, έχει ως βιτρίνα μόνο το μπάσκετ. Κατάντια!!Δεν είναι και απαραίτητα κακό για ένα κράτος όπως η Λιθουανία ή η Σλοβενία. Αλλά όταν η ιστορία σου είναι εφάμιλλη των Κινέζων και των Αιγυπτίων και εσύ έχεις καταντήσει Λιθουανία, δυστυχώς για ότι σου συμβαίνει συνειδητοποιείς πως είσαι άξιος της μοίρας σου.

Και εάν συνεχίσουμε έτσι δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι ακόμα και για αυτό. Αφορμή για όλη αυτή την μακρόσυρτη εισαγωγή είναι η Εθνική Ελλάδος στο μπάσκετ και ο κύριος που διοικεί την Ελληνική Καλαθόσφαιρα τα τελευταία…..130 χρόνια. Τα πάντα έχουν αλλάξει εκτός από αυτόν και το πολιτικό σκηνικό.

Σαφώς και δεν θα εκλείψει το άθλημα αλλά είναι δεδομένο πως πρέπει να κάνουμε μια γερή επανεκκίνηση, πρωτίστως για το ίδιο το άθλημα.

Πριν από περίπου 10 χρόνια, θυμάμαι πως παρακολουθούσαμε το καλοκαίρι την Εθνική Εφήβων να αγωνίζεται σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό τελικό. Κατακτώντας το αργυρό και το χρυσό μετάλλιο αντίστοιχα. Οι παίκτες που είχαν στελεχώσει τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων ήταν οι εξής: Σλούκας, Μάντζαρης, Παππάς, Σαρικόπουλος, Γιάνκοβιτς, Παπανικολάου, Κασελάκης κ.α.

Μετά από κάθε παιχνίδι, πηγαίναμε στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, στην Χαλκίδα μαζί με την παρέα μου και λέγαμε πόσοι καλοί παίκτες είναι και τι μέλλον υπάρχει μπροστά τους για να υποστηρίξουν τις ομάδες που συμμετέχουν σε πρωτάθλημα και Ευρώπη. Η αμέσως επόμενη γενιά ήταν αυτή των Παπαγιάννη, Κόνιαρη, Χαραλαμπόπουλο.

Ανέφερα αυτά τα τρία ονόματα γιατί υποτίθεται ήταν τα πιο προβεβλημένα. Ωστόσο κανένα από αυτά δεν έκανε το βήμα παραπάνω. Δηλαδή να εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που να παραμιλάει ο κόσμος. Τις προδιαγραφές τις είχαν αλλά δυστυχώς στην πορεία τους παρεμβληθεί μια από τις παθογένειες της κούτρας μας. Ποια είναι αυτή?

Η ΚΑΦΕΝΕΙΑΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Ατάκες του τύπου: “Έλα μωρέ πρέπει να πάρει παιχνίδια ακόμα και να αποκτήσει εμπειρία” Σαφώς αυτό είναι το υγιές κομμάτι του καφενείου και το θετικό αλλά πάντα σε αυτή την πρόταση ακολουθεί και το νοσηρό. Ξέρετε αυτό που συνεχίζει κάπως έτσι: “Στείλε τον δανεικό σε καμία ομάδα της Α2, ή στον Ιωνικό (τυχαία αναφέρω την ομάδα) και μετά από 2-3 χρόνια ας επιστρέψει”.

Η κουβέντα συνεχίζει κάπως έτσι: “Καλός για την Εθνική, αλλά μπορούν αυτοί οι παίκτες να σταθούν στην Ευρωλίγκα??”

Συνεχίζει ο Πόποβιτς των Άνω Λιοσίων (επίσης τυχαία η αναφορά και στην περιοχή) κάπως έτσι: “Να κάνει δυο καλές μεταγραφές, να φέρει δυο Αμερικάνους” Και κάπως έτσι οδηγούμαστε σε καταστάσεις όπου οι τότε Έλληνες διεθνείς των εθνικών ομάδων καταλήγουν να παίζουν σε μικρομεσαίες ομάδες της Α1 και ακούς μετά τον ίδιο τύπο με το ίδιο μπουφάν και το τσιγάρο στο στόμα να λέει:
“Σας τα έλεγα εγώ,  ότι έπρεπε να πάρει χρόνο συμμετοχής και ότι θα γινόταν μεγάλος παίκτης αυτός, αλλά δείτε ότι έφτασε να παίζει σε αυτές τις ομάδες”

Ξέρω ότι πολλοί θα βγείτε και θα πείτε. Όλο μ@λ@κ#ς λες. Αυτός είναι σε θέση να καθορίζει το μέλλον του παίκτη?? Είναι παράγοντας σε μια ομάδα για να κάνει επιλογές ή προπονητές που διαμορφώνει το ροστερ της ομάδας του?? Όχι! Είναι ο ίδιος οπαδός που θα πάει στο ΣΕΦ, στο ΟΑΚΑ, στην Πυλαία και στο Αλεξάνδρειο και θα πει:

“ΚΑΛΑ ΡΕ ΠΡΟΕΔΡΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΠΑΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ? ΘΑ ΣΕ ΓΛΕΝΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ! ΚΑΝΕ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΠΑΡΕ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΞΕΝΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΔΗΜΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ? ΕΠΕΙΔΗ ΠΗΡΑΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ, ΤΟΝ ΠΑΟΚ, ΤΗΝ ΑΕΚ, ΤΟΝ ΠΑΟ Ή ΤΟΝ ΟΣΦΠ?”

Και κάπως έτσι οι Έλληνες παραγκωνίστηκαν, θεωρήθηκαν σαπάκια και άμπαλοι. Δεν είναι όλοι Τζινόμπιλι και Πάρκερ αλλά σε σχέση με αυτούς τους Αμερικάνους που παίζουν τώρα πείτε μου δεν μπορούν οι τελευταίοι παίκτες των Εθνικών ομάδων να αγωνιστούν στο πρωτάθλημα? Δυστυχώς, το μπάσκετ αρχίζει να ποδοσφαιροποιείται και σε αυτό φταίει σε μεγάλο βαθμό ο μέσος οπαδός.

ΕΟΚ: Αναστολή όλων των διοργανώσεων του μπάσκετ

Επειδή, το μπάσκετ άρχισα να το αγαπάω σε σημείο που έφτασα να αγοράζω βιβλία με αντικείμενο το μπάσκετ και την εξέλιξη του στο ελλαδικό χώρο και σε αυτό οφείλεται μια γυναίκα, (Ναι, δεν κάνω πλάκα ο πρώτος άνθρωπος ο οποίος με μύησε στον χώρο του μπάσκετ ήταν κοπέλα. Έτσι, άρχισα να παίζω και να ασχολούμαι με αυτό εντατικά) , οφείλω να αναφέρω ένα αντιδιαμετρικό παράδειγμα για το πως λειτουργούν οι ομάδες στις λίγκες που θεωρούνται “υπερδυνάμεις”.

Πριν 3-4 χρόνια παρακολουθούσα την Ρεάλ στην Ευρωλίγκα (επειδή μου αρέσει να στοιχηματίζω σε πόντους περιόδου). Τότε έκανε το ντεμπούτο του ένας ξανθός πιτσιρικάς από τις ακαδημίες της “Βασίλισσας”. Ονομαζόταν Λούκα Ντόνσιτς. Στο πρώτο του παιχνίδι με την φανέλα της Ρεαλ ήταν νευρικός. Έκανε αρκετά λάθη αλλά ο Λάσο δεν έλεγε να τον βγάλει από τον αγωνιστικό χώρο. Έβγαζε ενέργεια στην άμυνα και δεν δίσταζε να σουτάρει όταν ήταν ελεύθερος. Μπορεί κάποια να τα έχασε, δεν έχει όμως σημασία. Σε αγώνα Ευρωλίγκας, ο Πάμπλο Λάσο δεν τρόμαξε να πετάξει στον αγωνιστικό χώρο έναν πιτσιρικά 17χρονο.Δικαιώθηκε?? Απόλυτα! Πιστεύετε πως αυτή η νοοτροπία είναι εξαίρεση? Όχι αυτός είναι ο κανόνας. Δείτε που έφτασε σήμερα ο Λούκα και τι έχει κατακτήσει!

Και μια που λέμε για ταλέντα, η τελευταία φουρνιά της εθνικής Ελλάδας (αναφέρομαι πάντα στα χαμηλότερα κλιμάκια) ανέδειξε δυο παίκτες εκ των οποίων ο ένας είναι στα ΤΡΙΑ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ! Αναφέρομαι στον Νίκο Ρογκαβόπουλο, ο οποίος αγωνίζεται στην ΑΕΚ και ευτυχώς ο Ηλίας Παπαθεοδώρου δουλεύει πολύ μαζί του και εύχομαι να εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό. Σε εμάς μια τέτοια κατάσταση είναι δείγμα εξαίρεσης. Πάντως, όσον αφορά την ομάδα μου εύχομαι να γίνει συνήθεια. Ο έτερος νεαρός που ξεχώρισε είναι ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης και αυτός ανήκει στον κανόνα. Έπαιξε πέρυσι στην Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό σε παιχνίδι στο οποίο οι Ερυθρόλευκοι είχαν πολλές απουσίες. Αναγκάστηκαν λοιπόν να ανεβάσουν από τον “Αναπτυξιακό Ολυμπιακό Β’” κάποιους παίκτες στην αποστολή.

Θυμάστε το παιχνίδι που έκανε?? Ήταν εξαιρετικός και αντί να πάρει περισσότερο χρόνο τί έγινε? Πάλι πίσω στην Α2. Ο Κόνιαρης πέρυσι έπαιζε, φέτος με τον ερχομό του Σλούκα αραιά και που. Έτσι θα το πάμε το έργο ρε μάγκες? Δεν βλέπετε σε τι τέλμα οδηγείται το μπάσκετ? Και εσείς επιμένετε στις ίδιες συμπεριφορές και νόρμες οι οποίες ήταν υπεύθυνες για την παρακμή και του μοναδικού προϊόντος για το οποίο ήμασταν υπερήφανοι, το μπάσκετ.

Κλείνοντας με τον Ρογκαβόπουλο, επειδή είπα πως είναι στα τρία κορυφαία ταλέντα στην ηλικία του στην Ευρώπη, οι άλλοι δυο είναι Ουσμάν Γκαρούμπα (διεθνής Ισπανός, αγωνίζεται ήδη με την φανέλα της Ρεάλ στην Ευρωλίγκα) και ο άλλος είναι ο Σαντιάγο Αλντάμα (ο οποίος αγωνίζεται στην αναπτυξιακή λίγκα του ΝΒΑ και ήταν ο MVP του Ευρωμπάσκετ κάτω των 18 που έγινε στην Ελλάδα) Αυτοί όλοι οι παίκτες δεν έχουν κλείσει ακόμα τα 20 τους χρόνια. Το επισημαίνω απλά για να αντιληφθούμε το μέτρο σύγκρισης.

Ακόμα ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Από το Ζωγράφου στο ΝΒΑ και στους Μπακς. Δυο φορές συνεχόμενες πολυτιμότερος παίκτης στην κανονική διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου. Σήμερα ο Γιάννης είναι η μεγαλύτερη ατραξιόν μετά την Ακρόπολη. Καλώς ή κακώς. Και αυτός λοιπόν αποτελεί μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις και εξαιρέσεις που διασώθηκαν από την βύθιση σε μια μίζερη ελληνικότητα. Ευτυχώς! Αλλιώς εάν έμενε εδώ μπορεί να έπαιζε στο Λαύριο. Γιατί ούτε θα δούλευαν τόσο οι άνθρωποι μαζί του, ούτε σημασία θα του έδιναν τουλάχιστον αυτοί που έπρεπε. Και μπορεί,……ίσως, ……μάλλον, στα 26 του χρόνια να έκανε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό ή στον Ολυμπιακό. Δείγμα Έλληνα μπασκετικού είναι το παρακάτω:

Αφού ανέφερα όλα τα παραπάνω, όμως, θέλω να τονίσω κάτι ακόμα. Στην αρχή αυτού του άρθρου έγραψα κάτι για τον άνθρωπο στου οποίου τα χέρια είναι οι τύχες του Ελληνικού Μπάσκετ. Μιλάω για τον Γιώργο Βασιλακόπουλο. Πλέον ο άνθρωπος γέρασε. Δεν μπορεί! Και όπως όλες οι μεγάλες επιτυχίες του μπάσκετ οφείλονται στους ιθύνοντες, έτσι και όλες οι αποτυχίες βαραίνουν εκείνους. Και η καταστροφή που έχει επέλθει στην Εθνική Ομάδα τα τελευταία 10 χρόνια είναι δικό του “αμάρτημα”. Πρέπει να το παραδεχθεί ο ίδιος και να πει ότι μέχρι εδώ είμαι. Και όντως πρόκειται περί καταστροφής ότι δεν έχουμε φτάσει ούτε μέχρι την τετράδα σε μεγάλη διοργάνωση με το υλικό που έχουμε.

Εάν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι στην όλη κατάσταση είναι το εξής: Να παραδώσουμε το μπάσκετ σε αυτούς που το γιγάντωσαν. Όλες οι χώρες έβαλαν στις διοικήσεις τους, ανθρώπους και αθλητές σύμβολα για την καλαθόσφαιρα της χώρας τους (Πάρκερ στην Γαλλία, Τούρκογλου στην Τουρκία, Κιριλένκο στην Ρωσία).

Οφείλουμε, επομένως, να ακολουθήσουμε και εμείς έστω και καθυστερημένα. Και ποιοι καλύτεροι από τους Παναγιώτη Φασούλα και τον Φάνη Χριστοδούλου οι οποίοι διεκδικούν την προεδρία της ΕΟΚ. Συνεπικουρούμενοι βέβαια και από τον Νίκο Γκάλη όπως εξομολογήθηκε και ο “Μπέμπης” στην συνέντευξη που παραχώρησε στον Βασίλη Σκουντή.

Όσοι έκαναν ένα ολόκληρο έθνος να ξεπεράσει τις έριδες και τις πολιτικές αντιπαλότητες. Τον έβγαλαν στους δρόμους και τον ανάγκασαν να μάθει μπάσκετ. Γέμισαν τις πλατείες και τις παιδικές χαρές με προχειροφτιαγμένα γηπεδάκια και μπασκέτες. Αυτοί είναι οι κατάλληλοι να αποτινάξουν το καταραμένο ριζικό μας. Να το κάνουν ακόμα μια φορά. Όπως τότε! Και για ακόμα μια φορά θα κληθούν να είναι οι ίδιοι οι οποίοι θα αλλάξουν την μοίρα μας. Γιατί το έχει η φάρα μας και η κούτρα μας να καταστρέφουμε εύκολα όσα με χρόνια, κόπους και αγώνες πασχίζαμε να κατακτήσουμε.

ΥΓ: Αφιερωμένο αυτό το άρθρο στην παρέα μου με τους παίζουμε μπάσκετ (παρόλο που είναι ποδοσφαιρικοί τύποι) καθώς και στην κοπέλα και φίλη εξαιτίας την οποίας άρχισα να ασχολούμαι το μπάσκετ.

Κατηγορίες Ειδήσεων

Όλες οι τελευταίες Ειδήσεις για Απόψεις

GoogleNews Ακολουθήστε στο Google News - Sports365.gr για να μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις.

Ακουλουθήστε μας σε Facebook, Τwitter, Instagram και Youtube

Share   Tweet  

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Теннис Cегодня » Лайвскор, Результаты, Ставки И Статистик
mostbet-ru-serg

Теннис Cегодня » Лайвскор, Результаты, Ставки И Статистик