Ας μην είμαστε άδικοι με την Λίβερπουλ!

Σε μία ποδοσφαιρική σεζόν που συνεχίζει να μαστίζεται από τον Κορωνοϊό και τις επιπτώσεις του, η μεγαλύτερη απογοήτευση στο πιο λαοφιλές άθλημα του κόσμου είναι αδιαμφησβήτητα η Λίβερπουλ. Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος Δεν θα κρίνουμε ακόμη το αν αυτό είναι σωστό ή λάθος. Απλώς ρίχνουμε μια ματιά στα δεδομένα. Στα αποτελέσματα. Το πρόβλημα: Η αλήθεια […]

Σε μία ποδοσφαιρική σεζόν που συνεχίζει να μαστίζεται από τον Κορωνοϊό και τις επιπτώσεις του, η μεγαλύτερη απογοήτευση στο πιο λαοφιλές άθλημα του κόσμου είναι αδιαμφησβήτητα η Λίβερπουλ.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσίπτσιος

Δεν θα κρίνουμε ακόμη το αν αυτό είναι σωστό ή λάθος. Απλώς ρίχνουμε μια ματιά στα δεδομένα. Στα αποτελέσματα.

Το πρόβλημα:

Η αλήθεια είναι πως όταν ανεβαίνεις τόσο εντυπωσιακά και γρήγορα στην κορυφή της ποδοσφαιρικής ελίτ, ανεβάζεις ταυτόχρονα και τις προσδοκίες του κοινού. Το κάνεις πιο σκληρό και αυστηρό.

Πρωτάθλημα, τελικοί Champions League, κατακτήσεις τροπαίων, την ώρα που και ο πιο αισιόδοξος φίλος των «Reds» είχε σχεδόν ξεχάσει πως είναι να τα ζει, όλα αυτά. Παίκτες σκέτα «κοσμήματα», πλήρες ρόστερ, ονόματα στα οποία μπορείς να βασίσεις τα θεμέλια ενός λαμπρου οικοδομήματος.

Έπειτα το Άνφιλντ, ο κόσμος, η καυτή ατμόσφαιρα και το γήπεδο να γέρνει εναντίον του αντιπάλου.

Τί γίνεται όμως όταν όλα αυτά εξαφανίζονται;

Τι συμβαίνει, όμως, όταν φτάνει η ώρα που θα αρχίσουν οι ατυχίες και οι αναποδιές;
Πόσω μάλλον, όταν συμβαίνουν όλες μαζί.
…ταυτόχρνα!

Ας ξετυλίξουμε από την αρχή το κουβάρι, για να οδηγηθούμε στην έξοδο του λαβυρίνθου.

Φάκελος Κλοπ

Θα ήθελα να σημειώσω εξ αρχής πως ο Γιούργκεν Κλοπ θα έπρεπε να είναι από μόνος του το κεντρικό θέμα ενός κειμένου γνώμης. Για την ώρα θα τοποθετηθεί ανάμεσα στις φετινές αιτίες της «κατηφόρας».
Είμαστε δίκαιοι. Είναι η λιγότερο αρνητική αιτία για όλο το φετινό που συμβαίνει. Διατηρεί όμως τις ευθύνες του.

Ο Γερμανός τεχνικός είναι σίγουρα ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία στα χέρια της διοίκησης των «Reds». Από την ημέρα που έφτασε στο Άνφιλντ και το Μέλγουντ κατάφερε να φτάσει την ομάδα «From Zero to Hero». Κατάφερε να προετοιμάσει, να χτίσει και να διακριθεί.
Τo DNA του συλλόγου κινδύνευε να αλλοιωθεί, είτε με την διαρκή απουσία από την κορυφή της Αγγλίας, είτε με την έλλειψη ευρωπαϊκών διακρίσεων.
Η έλευση του Γερμανού επανέφερε την Λίβερπουλ στην ποδοσφαιρική Ελίτ και έδωσε σε άσημους παίκτες μια λαπρή καριέρα που δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν.

Όμως…

Ο σχεδιασμός του ΓΙουργκεν Κλοπ στην πλειοψηφία του δεν έχει ελαττώματα. Παίκτες – κομμάτια ενός παζλ, υπομονή και άνοδος βήμα το βήμα. Τα ίδια συνέβησαν και κατά το πέρασμα του στην Ντόρτμουντ.

Όταν όμως τα πράγματα δεν μπορούν να εξελιχθούν σύμφωνα με το πλάνο προκύπτει ένα τεράστιο πρόβλημα. Είτε αυτό αφορά μια αποτυχημένη μεταγραφή (βλ.Κεϊτά) ειτε αυτό έχει να κάνει με τραυματισμούς (πολλοί στον αριθμό), είτε με την στασιμότητα της ομάδας και τις περιορισμένες εναλλαγές στα συστήματα.

Το τελευταίο είναι ίσως και ένα από τα χειρότερα προβλήματα της φετινής Λίβερπουλ, και κάτι το οποίο κάνει τους «κόκκινους» προβλέψιμους για τις αντίπαλες άμυνες.
Το συνεχές πάσινγκ γκέιμ, η στείρα κατοχή μπάλας και η ανικανότητα στο σκοράρισμα εκθέτουν τον Γερμανό, ο οποίος σε πολλά παιχνίδια μοίαζει «ανίκανος» να αντιδράσει και ν ανακατέψει την τράπουλα.

Μπορεί όμως να το κάνει; Έχει άραγε μείνει κάποιος παίκτης που περισσεύει για να βοηθήσει;

Φάκελος Τραυματισμοί

Την ώρα που η σεζόν ξεκινούσε ιδανικά για τους «Reds», ένα παιχνίδι λίγο μετά την προετοιμασία, κόντρα στην Έβερτον, αποδείχθηκε μοιραίο.

Ο Βίρτζιλ Βαν Ντάικ ήταν αυτός που άνοιξε τον «χορό» των τραυματισμών, αφήνοντας την ομάδα του χωρίς τον καλύτερο της παίκτη. Έπειτα Γκόμες, Ματίπ, Χέντερσον, Άλισον, Τσιμίκας. Πιο μπροστά, Μίλνερ, Σακίρι,Κειτά, Ζότα και πάει λέγοντας. Πολλοί από αυτούς μάλιστα τραυματίστηκαν πάνω από 1 φορά στην σεζόν.
Συν τοις άλλοις, Κορωνοϊός.
Η πανδημία έδινε ένα παραπάνω άγχος στους πρωταθλητές για πιθανή έξαρση εντός των τειχών.
Από άμυνα γρανίτης – σε άμυνα «παιδική χαρά». Από κέντρο ακούραστο και γεμάτο αρτίστες – σε κέντρο με σέντρες και απανωτά λάθη.
Από επίθεση που πετούσε φωτιές – σε τριπλέτα λαθέρ και χασογκόληδων.

Είναι όμως δίκαιο να ψέγουμε μια ομάδα που δεν έχει στεριώσει με την ίδια 11άδα για πάνω από 2 παιχνίδια;
Είναι άραγε δίκαιο να κρίνουμε «γκέλες» μιας ομάδας που δεν έβρισκε αθλητή να αγωνιστεί στα στόπερ χωρίς να τραυματίζεται;
Απολύτως όχι.
Φταίει όμως και ο κόσμος. Το άδειο γήπεδο.

Φάκελος Άνφιλντ

Η πανδημία του Κορωνοϊού κατάφερε να φέρει μαζί της και άδεια γήπεδα. Το Άνφιλντ, το Τράφορντ, το Μπριτζ και οι υπόλοιπες μεγάλες έδρες έμειναν κρύες και χωρίς παλμό.
Αντικειμενικά μιλώντας, καμία «βρετανική» έδρα δεν μπορεί να δημιουργήσει την ηχητική «βία» για τον αντίπαλο, η οποία είναι ικανή να συγκριθεί με τα γήπεδα των Βαλκανίων ή της Ιταλίας.

Ίσως μόνο το Άνφιλντ.
Όχι ίσως. Άκυρο. Σίγουρα ΜΟΝΟ το Άφιλντ.

Αμέτρητες ήταν οι φορές που ο κόσμος της Λίβερπουλ, είτε με συνθήματα , είτε με το “You’ll Never Walk Alone” έδινε φτερά στα πόδια της ομάδας του Κλοπ. Τα ακατόρθωτα γίνονταν πιθανά και οι νίκες έρχονταν ακόμη και στο τέλος. Άηττητο ρεκόρ εντός έδρας για τους «κόκκινους», μεγάλες ευρωπαϊκές ανατροπές (βλ. Μπαρτσελόνα) και αυτοπεποίθηση για τον κάθε παίκτη.

Πλέον, 6 συνεχόμενες εντός έδρας ήττες. Αρνητικό ρεκόρ παθητικών τερμάτων και εκοφαντική σιγή από τις άδειες εξέδρες.

Όλο αυτό σίγουρα δεν επηρεάζει αρνητικά μόνο την ομάδα και το αγωνιστικό.

Φάκελος οικονομία

Τα έσοδα των Αγγλικών ομάδων βασίζονται στον ενεργό «πνεύμονα» της ομάδας, τον κόσμο που έρχεται στο γήπεδο. Αυτό γίνεται με πολλούς τρόπους. Είτε μέσω αγοράς εισιτηρίου, είτε μέσω των διαρκείας, καθώς και από τα έσοδα από φανέλες, μικροαντικείμενα και gift cards από την μπουτίκ.
Αν όλο αυτό το στερήσεις από μία ποδοσφαιρική εταιρεία τότε τα αποτελέσματα ίσως σου προκαλέσουν έκπληξη.
Η Λίβερπουλ ήξερε.
Η Λίβερπουλ δεν ανοίχτηκε. Δεν έκανε μεταγραφές το καλοκαίρι. Άπλωσε τα «πόδια» μέχρι εκεί που έφτανε το «πάπλωμα». Και πάλι όμως, απέτυχε.

Η διοίκηση των Αμερικάνων ήρθε αντιμέτωπη με μία οικονομική τρύπα δυσθεώρητου μεγέθους.
Σίγουρα όχι όση άλλων ομάδων της λίγκας. Διόλου ευκαταφρόνητη όμως.
Όσο η πανδημία συνεχίζει την επέλαση της και δε υπάρχει σαφές πλάνο για την επιστροφή του κόσμου στις αγορές, συνεχίζεται και η αβεβαιότητα στα οικονομικά για τις ομάδες.

*Σημείωση: Αυτή είναι και η βασική αιτία για το όλο εγχείρημα της European Superleague*

Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, φτάνουμε στο συμπέρασμα πως η φετινή σεζόν ανήκει σε αυτούς που, είτε προέβλεψαν τις «αστάθειες» και τις ειδικές συνθήκες, είτε απλώς στους τυχερούς.
Η Λίβερπουλ δεν ήταν σίγουρα μία από αυτούς.
Η απάντηση όμως στο αρχικό ερώτημα είναι αρκετά εύκολη.

Όχι, η Λίβερπουλ δεν μίκρυνε ξαφνικά επειδή δεν μπορεί να κερδίσει εντός έδρας την Φούλαμ και την Νιουκαστλ. Ήταν απλώς άτυχη και ανυπεράσπιστη από όλα όσα της συνέβησαν.

Ας μην αδικούμε λοιπόν την προσπάθεια, τις στιγμές και τις επιτυχίες που έφερε η «παρέα» του Κλοπ την τελευταία 5ετία και ας κάνουμε λίγη υπομονή, να τελειώσει όλο αυτό

Να επιστρέψουμε στην κανονικότητα…

Αυτή ήταν η «παρθενική» μας επικοινωνία στο Sports365.gr.
Θα τα λέμε τακτικά για θέματα ποικίλης ύλης. Αθλητικά και μη…