Άρης: Στραβός είναι ο γιαλός …ή στραβά αρμενίζουμε;

To παρόν κείμενο γράφεται πριν το μεγάλο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.

To παρόν κείμενο γράφεται πριν το μεγάλο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Καθώς ο Άρης βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της σεζόν και ίσως χρειάζεται ένα ταρακούνημα, ώστε να μην πούμε από τώρα…καλό καλοκαίρι.

Γράφει ο Τσίπτσιος Κωνσταντίνος…

Στον Άρη επικρατεί ένα βάιμπ αβεβαιότητας. Αλλά το χειρότερο είναι πως υπάρχει ακόμη, σε μερικούς, ένα βάιμπ σιγουριάς. Χωρίς κανέναν λόγο. Χωρίς καμία λογική. Κάποιοι νομίζουν πως όλα πηγαίνουν σύμφωνα με το πλάνο. Σύμφωνα με τους στόχους που τέθηκαν από τον Θόδωρο Καρυπίδη.

Αν θέσουμε λοιπόν ως βάση τα λεγάμενα του ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ, τότε ο Άρης πηγαίνει για κύπελλο ή πρωτάθλημα ή και τα δύο ή, έστω, για να μην παρερμηνεύουμε τα λόγια του, για πρωταθλητισμό. Για να χτυπήσει δηλαδή τον τίτλο. Αλλά και να μην τον πάρει να το κάνει έστω με το κεφάλι ψηλά.

Αν λοιπόν έχουμε αυτά τα δεδομένα τότε το καράβι έχει ήδη αρχίσει να μπάζει νερά. Ο Άρης δεν δείχνει να έχει δουλέψει για αυτόν τον στόχο του.

Δεν έχει σφυρηλατηθεί υπό αυτό το πρίσμα. Επομένως πρέπει να αλλάξει τακτική. Ώστε να μπει σε μια ρότα επιτυχιών.

Το πρόβλημα δεν είναι φετινό. Κάθε χρόνο ο Άρης ξεκινάει με μεγάλες βλέψεις. Όμως στην πορεία ρίχνει νερό στο κρασί του, προσαρμόζεται και αρκείται στα λίγα και καλά.

Απέχει όμως από τον τίτλο, απέχει από τα τρόπαια. Και εκ του αποτελέσματος κάνει μία τρύπα στο νερό.

Σημείωση: Μην μου πει κανείς για τις εξόδους στην Ευρώπη. Δεν έχουμε δει ακόμη τον Άρη σε ομίλους, εδώ και 5 χρόνια, από την επιστροφή του.

Η μόνη θετική αχτίδα φωτός είναι η αναρρίχηση του Άρη στην βαθμολογία και η εγκαθίδρυση του ανάμεσα στους τοπ του πρωταθλήματος.

That’s it!

Δεν έχει κάτι άλλο.

Πάμε στο κομμάτι των προπονητών, και στο κομμάτι του σχεδιασμού. Το οποίο θα επεξηγήσει και τον αυστηρό τίτλο του κειμένου.

Στον Άρη τα τελευταία 5 χρόνια έχουν κάνει παλιά τους τέχνη κόσκινο την επιλογή λάθος προπονητών, και έπειτα την απόλυση τους.

Στην αρχή “μας κάνει”, έπειτα όμως “δεν άντεξε ο Καρυπίδης – το πήρε πάνω του” κλπ.

Στον Άρη έχουν κάνει παλιά τους τέχνη κόσκινο την απουσία τεχνικού διευθυντή. Από τον Παύλο Μυροφορίδη και έπειτα δεν θυμόμαστε κάποιον με τέτοιο σαφή ρόλο. Ο οποίος θα τρέχει για τις μεταγραφές και θα κλείνει τις συμφωνίες.

Αντ’ αυτού βλέπουμε τον Καρυπίδη να το έχει αναλάβει, έχοντας το πάρει μεν ζεστά. Όμως κάνοντας το με προχειρότητα και καθυστερώντας επανειλημμένα, κοστίζοντας ευρωπαϊκές πορείες.

Τα 3 τελευταία χρόνια ο Άρης έτσι την πατάει και μένει εκτός Ευρώπης. Όλο κάτι του λείπει. Όμως το μάρμαρο το πληρώνει ο προπονητής.

Και, δεν έχουν άδικο, καθώς οι επιλογές για τον πάγκο, ίσως με εξαίρεση τον Άκη Μάντζιο, είναι μετριοτάτου επιπέδου.

Ακόμη και στον τρόπο επιλογής όμως υπάρχει πρόβλημα. Δεν νοείται ομάδα πρώτης κατηγορίας να “διαρρέει” πως συμφώνησε με προπονητή (βλ. Κανέδα), έπειτα να ξεσηκώνεται ο κόσμος, να αφουγκράζεται την οργή του και να τον ακυρώνει.

Δεν νοείται ομάδα να “διαρρέει” συμφωνία με προπονητή (βλ Βελάσκεθ), και να ξεσηκώνεται εκ νέου ο κόσμος, και να τον ξανα-ακυρώνει 2 μέρες μετά.

Τόσοι λάθος προπονητές; Τυχαίο;

Αν δεν είναι όμως στραβός ο γιαλός; Αν απλώς στραβά αρμενίζουμε εμείς; 

Όλα αυτά πριν το ντέρμπι. Όλα αυτά στην αρχή της σεζόν, με 40 βαθμούς ζέστη.

Ο Άρης κινδυνεύει να κουράσει και να εξαντλήσει τον ίδιο του τον εαυτό, αν δεν προσέξει τα λάθη του.

Τα οποία είναι πρώτα οργανωτικού τύπου, έπειτα στελέχωσης, κατόπιν επιλογών στο αγωνιστικό και τελευταία, πολύ τελευταία* η απόδοση στο αγωνιστικό.