Ο “εξάστερος” πέφτει ολοταχώς από τ’ αστέρια…

Η απώλεια του πρώτου από τους δύο πιθανούς τίτλους της χρονιάς, έχει κι άλλη σημασία εκτός από την αυτονόητη για το "τριφύλλι". Βγάζει στον αφρό προβλήματα που χρονίζουν. Και οι λύσεις πρέπει να είναι άμεσες, αλλιώς...

Ο “εξάστερος” πέφτει ολοταχώς από τ’ αστέρια… Ο πρώτος τίτλος της χρονιάς έκανε φτερά για τον Παναθηναϊκό στο Ηράκλειο. Και ήταν ένας τίτλος που οι “πράσινοι” ήθελαν πολύ, για διάφορους λόγους. Ο βασικότερος όλων ήταν… το μέικ απ.

Με άλλα λόγια ο εξωραϊσμός της γενικής εικόνας του, που, από σεζόν σε σεζόν μοιάζει να είναι ολοένα και πιο προβληματική. Η απουσία του Ολυμπιακού από το πρωτάθλημα τα προηγούμενα χρόνια βοήθησε να μην είναι τόσο χτυπητή αυτή η φθίνουσα πορεία.

Αλλά ο Ολυμπιακός επέστρεψε. Και με φόρα. Πανηγύρισε τον πρώτο του τίτλο μετά από 6 χρόνια. Και τον κατέκτησε σε ουδέτερο γήπεδο. Στα πλέι-οφ, όπου κατά πάσα βεβαιότητα θα βρει απέναντί του τον “αιώνιο” αντίπαλο, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα για τον “εξάστερο”. Το πρωτάθλημα κρίνεται στις 3 νίκες, άλλωστε.

Κι αν και το πρωτάθλημα “πετάξει”, τότε, τι;

Αν χαθεί και αυτός ο τίτλος για τον Παναθηναϊκό, που ευρωπαϊκά όνειρα για να γίνει… “επτάστερος”, από “εξάστερος”, έχει πάψει εδώ και πολύ καιρό να κάνει, το μέλλον δεν έχει πολλή… αστερόσκονη για τους “πράσινους”. Διότι, ΟΚ. Σε ό,τι αφορά στον τελικό του Κυπελλου, αγωνιστικά μπορεί κανείς να βρει αρκετές δικαιολογίες για την ήττα.

Ήταν ένα ματς που άλλαξε χέρια, στην ουσία στο τελευταίο δεκάλεπτο. Και μέχρι εκείνο το σημείο ο Παναθηναϊκός ήταν καλός. Ως το 30′ η διαφορά ήταν στο +9, με επίδοση 16/23 δίποντα, 8/23 τρίποντα, 19 ριμπάουντ, 14 ασίστ, κανένα λάθος στην τρίτη περίοδο και μόλις 4 συνολικά.

Η “εξαφάνιση” της ομάδας από το 30′ ως το 40′ μπορεί κι αυτή να βρει δικαιολογίες Η κούραση του Νέντοβιτς, η απουσία του Παπαπέτρου, ο ανέτοιμος ακόμη, μετά από τόσον καιρό εκτός αγώνων, Γιόβιτς… Ωστόσο θα είναι λάθος να υπερ-αναλύσει κάποιος το… δέντρο του τελικού και να χάσει το δάσος. Και το δάσος για τον “εξάστερο” είναι το συνολικό του στάτους ως ομάδας.

Το στάτους της ομάδας πέφτει χρόνο με το χρόνο…

Γι’ αυτό το στάτους μιλάμε τώρα και γι’ αυτό λέμε ότι αν και η κατάκτηση του Κυπελλου θα μπορούσε να είναι το “συγχωροχάρτι” για πολλά, ίσως η απώλειά του να είναι μια ευκαιρία. Διότι ποιος διαφωνεί ότι χρόνο με το χρόνο, σιγά σιγά μεν, αλλά σταθερά πάντως, οι φιλοδοξίες είναι ολοένα και πιο χαμηλές;

Το “εξάστερος” είναι μια ανεπανάληπτη τιμή για ελληνική ομάδα. Αλλά οι ευρωπαϊκοί τίτλοι δεν ανήκουν πια στους ρεαλιστικούς στόχους του Παναθηναϊκού. Είναι κάτι που, έστω και δύσκολα, έχουν χωνέψει οι φίλοι της ομάδας. Αν η απώλεια του Κυπέλλου σημαίνει όμως ότι, σταδιακά, ούτε και η ελληνική κυριαρχία είναι εφικτή, το πράγμα αλλάζει.

Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι εδώ και χρόνια το “αποκούμπι” για τους οπαδούς του “τριφυλλιού”. Αυτό που αντισταθμίζει την καζούρα για τη φθίνουσα πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας. Κανείς δε θέλει να δει να εξισώνονται αυτά τα δύο. Και πολύ περισσότερο, με τον ίδιο αργό και βασανιστικό τρόπο. Η ώρα για εξελίξεις, σημαντικές, είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ.