Φράνκο Τσιάνι: Προπονητής της Τριέστε και της ζωής!

Μια πολύ σπάνια περίπτωση ψυχικού σθένους και ζωντανό παράδειγμα για τη δύναμη της θέλησης είναι ο προπονητής της Τριέστε. Ζει το όνειρό του, παρότι πολύ λίγοι θα άντεχαν τις αντιξοότητες που έχει αντιμετωπίσει από τη γέννησή του ήδη...

Φράνκο Τσιάνι: Προπονητής της Τριέστε και της ζωής! Η έννοια “life coach” κυκλοφορεί πολύ στις μέρες μας. Αφορά επαγγελματίες της ψυχικής υγείας που, μέσω μεθοδευμένων διαδικασιών σε βοηθούν, σε γενικές γραμμές, να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Στην περίπτωση του Τσιάνι δε μιλάμε για life coach. Basketball coach είναι ο άνθρωπος. Αλλά, επειδή ένα καλό, ζωντανό παράδειγμα, αξίζει όσο δέκα βιβλία ή εκατό “διαδικασίες”, συγχρόνως ο Τσιάνι είναι και ίσως ο καλύτερος “προπονητής ζωής” που μπορεί να συναντήσει κανείς.

Ο 61 ετών σήμερα προπονητής της Τριέστε, που φιγουράρει στο μέσο της βαθμολογίας στη μεγάλη κατηγορία του ιταλικού μπάσκετ, είναι  “παιδί της θαλιδομίδης”. Το “θαυματουργό” και “απολύτως ασφαλές” αντιεμετικό και ηρεμηστικό για εγκύους που κυκλοφόρησε ευρύτατα από το 1954 και για περίπου 8 χρόνια οδήγησε στη γέννηση χιλιάδων παιδιών με παραμόρφωση (έως και πλήρη ατροφία) των άκρων. Η δυσμορφία του Τσιάνι έχει το επιστημονικό όνομα “φωκομέλεια”, επειδή τα άνω άκρα του μοιάζουν περισσότερο με τα μικρά μπροστινά πτερύγια της φώκιας…

“Τίποτε δεν ήταν εύκολο, οφείλω τα πάντα στους γονείς μου…”

Είναι παράξενο εξ αρχής, λοιπόν, ότι ο μικρός Φράνκο αγάπησε από μικρός, απ’ όλα τα αθλήματα, το μπάσκετ. Στο Ούντινε, την πόλη στην οποία ήλθε στη ζωή το Μάρτιο του 1961, σ’ ένα γήπεδο δίπλα στην εκκλησία του σαν Κιρίνο, της γειτονιάς του, όλοι οι φίλοι του άρχισαν να παίζουν μπάσκετ. Σε ηλικία 10 ετών το δοκίμασε και ο ίδιος. Αλλά στα 15 του ήταν ήδη διαιτητής.

“Δεν ήταν εύκολη η ζωή για μένα, με το πρόβλημά μου”, είπε στη Λα Ρεπούμπλικα ο Τσιάνι. “Αλλά μέσω του μπάσκετ έγινα πιο κοινωνικός. Ήταν μάθημα για μένα. Και, ευτυχώς είχα πάντοτε στο πλάι μου τους γονείς μου. Για εκείνους ήμουν πάντοτε ένα φυσιολογικό παιδί. Δεν είχα διαφορετική αντιμετώπιση σε κάτι. Και είχα όση υποστήριξη μπορεί ποτέ να έχει κανείς από τους γονείς του. Τους οφείλω τα πάντα”.

Τα “πάντα” για τον Τσιάνι ήταν… ό,τι έχει να κάνει με το μπάσκετ, με οποιοδήποτε τρόπο. Και ο τρόπος ήταν η προπονητική. Την ξεκίνησε σε επίπεδο Νέων και Νεανίδων, στο Ούντινε κι από ‘κει πέρασε στο ερασιτεχνικό μπάσκετ. Στο επιτελείο της Τσιβιντάλε ντελ Φρίουλι. Στα 35 του, το 1996, ο Φράνκο Τσιάνι έγινε βοηθός προπονητή στην Γκοριτσιάνα, που το 1998 ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία.

Επίτιμος δημότης της Αγκριτζέντο – Πρώτος κόουτς από πέρυσι στην Τριέστε

Όταν το Φεβρουάριο του ’99 ο πρώτος προπονητής της Γκοριτσιάνα, Τονίνο Τούρτσι είδε την πόρτα της εξόδου, ο Τσιάνι πήρε βάπτισμα πυρός και ως πρώτος κόουτς. Μέτρησε 5 νίκες και μια ήττα ως το τέλος της σεζόν. Αλλά μετά, η Σκαβολίνι Πέζαρο αγόρασε τα δικαιώματα της ομάδας. Ο Τσιάνι κάθισε στον πάγκο της Καντού για τη σεζόν 1999/2000, την κράτησε στη μεγάλη κατηγορία, αλλά στα μισά της σεζόν οι δρόμοι τους χώρισαν.

Από τότε, έχει δουλέψει κυρίως σε μικρότερες κατηγορίες. Ξαναείδε τα “μεγάλα σαλόνια” με τη Λιβόρνο, το 2006/7, για λίγους μήνες, πέρασε και μια 8ετία στη Φορτιτούντο Αγκριτζέντο. Με την ομάδα παραλίγο να φτάσει και πάλι στη μεγάλη κατηγορία το 2014 , αλλά της έξοψε το δρόμο, στα πλέι οφ ανόδου η Τορίνο. Παρά ταύτα, από τότε, ο Τσιάνι είναι επίτιμος δημότης της πόλης του Αγκριτζέντο, όπου ακόμη τον αγαπούν πολύ.

Για έξι μήνες, από τον Ιούνιο ως το Δεκέμβριο του 2019, ο Τσιάνι ήταν προπονητής της Μοντεγκρανάρο, στην Α2. Και από το καλοκαίρι του 2020, είδε ξανά τη μεγάλη κατηγορία ως βοηθός του Εουτζένιο Ντάλμασον, στην Τριέστε. Από πέρυσι το καλοκαίρι, όταν ο Ντάλμασον αποχώρησε, είναι ο πρώτος της προπονητής. Και τα πηγαίνει μια χαρά. Όχι μόνο ως κόουτς, αλλά και ως ζωντανή απόδειξη ότι όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, η λέξη εμπόδιο είναι απλώς μια λέξη…