Χάκας – Μούχλιας: Πώς λέμε… Χαβάη 2-0; Έτσι!

Σπουδαίες εμφανίσεις κάνουν με το Πανεπιστήμιο της Χαβάης οι δύο διεθνείς βολεϊμπολίστες μας. Ήταν και πάλι οι πρωταγωνιστές της ομάδας που κατακτά για δεύτερη συνεχή χρονιά το Κολλεγιακό πρωτάθλημα στις ΗΠΑ!

Χάκας – Μούχλιας: Πώς λέμε… Χαβάη 2-0; Έτσι! Ταλέντο στο ελληνικό βόλεϊ ανέκαθεν υπήρχε πολύ. Και σπουδαίο. Το απέδειξε ήδη από το 1987 και η μεγάλη ομάδα που πήρε το χάλκινο στο Ευρωπαϊκό της Γάνδης. Στέλιος Καζάζης (αρχηγός), Τάσος Τεντζέρης, Δημήτρης Γόντικας, Μιχάλης Τριανταφυλλίδης, Κώστας Μαργαρώνης, Δημήτρης Καζάζης, Σωτήρης Αμαριανάκης, Σάκης Μουστακίδης, Βαγγέλης Κουτσονίκας, Γιώργος Ντράγκοβιτς, Μάκης Δημητριάδης, Γιάννης Νικολαΐδης, υπό τις οδηγίες του Θανάση Μαργαρίτη, έφεραν το μετάλλιο λίγους μήνες μετά το χρυσό της Εθνικής Μπάσκετ, στην Αθήνα.

Φευ, η συνέχεια δεν ήταν ίδια για τα δύο αθλήματα. Η Ελλάδα γέμισε κλειστά γήπεδα, όμως, κοντόφθαλμα (ή ίσως και σκόπιμα -είναι άλλη κουβέντα, για άλλη μέρα αυτό), δεν ήταν κατάλληλα, ούτε για βόλεϊ ούτε για χάντμπολ. Το μπάσκετ γνώρισε πρωτοφανή άνθιση. Και, έτσι, πάρα πολλά ταλέντα με σωματοδομή και για βόλεϊ δεν συνέχισαν στο σπορ. Δοκίμασαν την τύχη τους με την πορτοκαλί μπάλα ή, απλώς, σταμάτησαν να παίζουν…

Πώς προέκυψε για τους δύο αθλητές η μακρινή Χαβάη…

Τα τελευταία χρόνια, το ελληνικό βόλεϊ δείχνει να ανακάμπτει. Αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να κρατά όλα τα ταλέντα στη χώρα μας. Κάπως έτσι, δυο σπουδαίοι αθλητές μας , ο Σπύρος Χάκας και (πρώτος) ο Δημήτρης Μούχλιας, πήραν το δρόμο για τη… Χαβάη. Ο Χάκας, με ύψος 1μ95 θα κλείσει στις 23 Σεπτεμβρίου τα 20 του χρόνια. Από το 2011 ως το 2019, έπαιξε στο Μίλωνα. Ο Μούχλιας, πάλι, με ύψος 1μ98 κλείνει τα 21 του στις 17 Μαΐου. Έχει παίξει σε Έβρο Σουφλίου, Εθνικό Αλεξανδρούπολης και Ηρακλή.

Εδώ και δύο χρόνια, όμως, οι δύο διαγώνιοι σπουδάζουν μαζί (ο Μούχλιας είναι εκεί από το 2019) και παίζουν για τη Χαβάη, που το πανεπστήμιό της έχει πολύ δυνατή ομάδα βόλεϊ. Και οι δύο διαπρέπουν. Και, μάλιστα, στον 2ο σερί τίτλο για τη Χαβάη στο NCAA, ήταν οι πρώτοι σκόρερ της ομάδας στον τελικό απάνεντι στο Λονγκ Μπιτς Στέιτ (3-0)! Χάκας και Μούχλιας είναι, πια… στην άλλη άκρη της γης, με περίπου παρόμοιο τρόπο.

Κατ’ αρχάς έστειλαν βιογραφικά σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ που έχουν καλές ομάδες βόλεϊ. Και, φυσικά, τα συνόδευσαν με τα ανάλογα βίντεο. Και για τους δύο η προσαρμογή δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Διότι το ακαδημαϊκό πρόγραμμα δεν μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και οι προπονήσεις είναι σκληρές και εντατικές. Όπως λέει ο Χάκας όμως, η παρουσία και του Δημήτρη, ήδη εκεί, ήταν πολύ σημαντική.

Φίλοι από τα 14, συνοδοιπόροι και στο NCAA

“Με το Δημήτρη είμαστε φίλοι από 14 χρονών και μαζί σε όλες τις μικρές Εθνικές. Είναι σημαντικό που είμαστε εδώ ο ένας για τον άλλον”. Ο Σπύρος εξηγεί και ότι το αμερικανικό βόλεϊ ρίχνει περισσότερο βάρος στη δύναμη και όχι στην τεχνική. Όμως, “οι καλές ομάδες του κολλεγιακού”, όπως λέει, “μπορούν να είναι ανταγωνιστικές στην ελληνική Α1”. Κι όσο για την “αμερικανική εμπειρία”; Λίγο… κουραστική.

Η Χαβάη αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Δυτικής Ακτής που είναι πολύ δυνατότερο -αλλά και με πολύ περισσότερα, πολύωρα ταξίδια- από της Ανατολικής. Σε κάθε περιφέρεια η κανονική σεζόν λήγει με φάιναλ-φορ με τον πρώτο να προκρίνεται κατευθείαν στο φάιναλ 6 του NCAA. Το τουρνουά έχει προημιτελικούς, ημιτελικούς και τελικό. Και για δύο φορές… τίτλο για τους Έλληνες διεθνείς. Που, επίσης, ζουν στη Χαβάη κάτι πρωτόγνωρο.

“Ο κόσμος έχει πολύ μεγάλη αγάπη για την ομάδα”, λέει ο Χάκας. “Μας αναγνωρίζουν με το Δημήτρη (φωτό), μας σταματούν στο δρόμο ή στα μαγαζιά για σέλφι, τέτοια πράγματα. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση“. Κι όσο για το μέλλον; Ο Χάκας λέει ότι, φυσικά, θα τελειώσει κανονικά τη σχολή και θα πάρει το πτυχίο του -σπουδάζει ψυχολογία. Όμως, στη συνέχεια, δε βλέπει επιστροφή στην Ελλάδα… Θέλει να δοκιμάσει την τύχη του επαγγελματικά, αλλά σε ομάδες του εξωτερικού. Και το ίδιο, μάλλον, θα ισχύσει και για τον Μούχλια. Άλλωστε, είπαμε: Έχει ανέβει ξανά το βόλεϊ στην Ελλάδα. Αλλά… μάλλον όχι και τόσο πολύ…