Τέοντορ Νταβίντοφ: Ο 11χρονος που… αλλάζει το τένις!

Εύκολο να το σκεφτείς. Αλλά πώς να το κάνεις; Όλοι οι τενίστες θέλουν να μπορούν να απαντούν πάντοτε με forehand. Αλλά... ένας μόνο μπορεί, προς το παρόν. Αύριο, μαθαύριο, ίσως και σε κορυφαίο επίπεδο...

Τέοντορ Νταβίντοφ: Ο 11χρονος που… αλλάζει το τένις! Ο πατέρας του Βούλγαρου πιτσιρικά, δεν είναι βέβαια, ο πρώτος που το σκέφτηκε. Η… εξάλειψη του backhand, αποτελεί όνειρο όλων όσες και όσοι έπαιξαν και παίζουν τένις, από καταβολής του αθλήματος. Σε αντίθεση με το forehand, που εμπλέκει πολύ περισσότερους -και δυνατότερους- μυς στην απόκρουση, το backhand είναι λίγο “αφύσικη” κίνηση, που χρησιμοποιεί λιγότερους και λιγότερο δυνατούς μυς. Και, φυσικά, επιβαρύνει πολύ την έξω πλευρά του αγκώνα -εξ ου και η πιο συνηθισμένη μορφή “tennis elbow”, η έξω επικονδυλίτιδα…

Όλοι θα ήθελαν, λοιπόν, είτε η μπάλα έρχεται προς την πλευρά του “καλού” τους χεριού είτε από την άλλη, να μπορούν να “απαντούν” με forehand. Όσοι έχουν τέτοιο, “καλό χέρι”, όμως, δε μπορούν. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς “απαντά” με το ένα χέρι στις μπάλες που έρχονται σε σημείο όπου χρειάζεται backhand. Ο Ραφαέλ Ναδάλ, χρησιμοποιεί και τα δύο χέρια. Αλλά όσο κι αν το έχουν σκεφτεί, κανείς δεν έχει τολμήσει -σε τόσο υψηλό επίπεδο- την προφανή λύση στο πρόβλημα:

Να… αλλάζει χέρι στη ρακέτα τόσο γρήγορα και με ακρίβεια, ενώ η μπάλα έρχεται, έτσι ώστε να “απαντά” πάντοτε με forehand. Ο Τέοντορ Νταβίντοφ, όμως, το τολμά. Μόλις στα 11 του -και μεταξύ των “παιδιών-θαυμάτων” του Πάτρικ Μουράτογλου– παίζει μόνο με forehand. Ναι. Προφανώς και πρέπει να είσαι αμφιδέξιος για να το καταφέρεις. Αλλά το θέμα δεν είναι απλό. Απ’ τη μία διότι αμφιδέξιοι… γραφιάδες, π.χ. υπάρχουν πολλοί. Αλλά σπουδαίοι βιολιστές, ας πούμε, ή ζωγράφοι, όχι.  Όσο “αμφιδέξιος” κι αν είναι κάποιος, πάντοτε το ένα χέρι είναι… πιο ίσο από το άλλο. Ο δε μικρός Νταβίντοφ δεν είναι εκ γεννετής αμφιδέξιος. Οπότε, το να φτάσει να χρησιμοποιεί και τα δύο εξίσου καλά σε κάτι εξαιρετικά απαιτητικό, ήταν και είναι φοβερά δύσκολο.

Ο… Λεονάρντο ντε Αϊνστάιν, το γιν-γιανγκ και ο Τεό!

Ο Κάλιν Νταβίντοφ, πατέρας και βασικός προπονητής του Τέοντορ, ήταν αυτός που, παρότι ο γιος του είναι φύσει δεξιόχειρας, αποφάσισε από τα 8 του να τον κάνει αμφιδέξιο. Λάτρης της ανατολίτικης φιλοσοφίας, του γιν-γιανγκ και της απόλυτης ισορροπίας ο Καλίν Ντάβιντοφ το… είδε αλλιώς: “Η ισορροπία ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερή πλευρά”, λέει “είναι πολύ σημαντική. Γι’ αυτό και ήθελα ο Τέο να χρησιμοποιεί και τα δύο του χέρια. Είναι κάτι που θα τον βοηθούσε, επίσης, να χρησιμοποιεί και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου του“.

Οι αριστερόχειρες “δουλεύουν” πιο πολύ με το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου, απ’ όπου εκπορεύεται η διαίσθηση και η καλλτεχνική φύση. Οι δεξιόχειρες, με το αριστερό, που σχετίζεται πιο πολύ με τη λογική. Ο συνδυασμός των δύο κόσμων δεν ξέρουμε αν γεννά έναν… Λεονάρντο ντε… Αϊνστάιν. Σίγουρα όμως πάει να γεννήσει ένα θαύμα του τένις. Πρόσφατα, ο Μουράτογλου τον χαρακτήρισε “φαινόμενο”.

Ο μικρός Νταβίντοφ παίζει επίσης ποδόσφαιρο, μπάσκετ, πινγκ πονγκ κάνει σκι και ιππασία, ενώ, βέβαια, για να αποκτήσει… “αριστερότητα” και  το δεξιό μέρος του εγκεφάλου παίζει και πιάνο. Γενικά, προετοιμάζεται σκληρά από τώρα για να μπει όσο πιο σύντομα μπορεί στον κόσμο του επαγγελματικού τένις. Εκεί, φυσικά, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Αλλά ο πατέρας του επιμένει ότι θα τα καταφέρει και κατά τη διάρκεια επαγγγελματικών αγώνων.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Teodor Davidov (@teo_davidov)

Η σκληρή δουλειά κάνει θαύματα. Αλλά… τόσο μεγάλα;

“Ο καθένας  έχει δικαίωμα στην άποψή του”, λέει ο προπονητής-πατέρας του. “Εγώ, όμως, θεωρώ ότι μπορεί να τα καταφέρει. Αν προσέξετε θα δείτε ότι αλλάζει χέρι πολύ πιο γρήγορα από ότι εάν επιχειρούσε το κλασικό forehand – backhand». Όσο για την εντατική προπόνηση, είναι επειδή ο Τεοντόρ έχει μπει εδώ και μόλις τρία χρόνια στο δρόμο να… τρελάνει τον κόσμο του τένις. Γι’ αυτό και: «Το αριστερό forehand μοιάζει με αυτό ενός παιδιού στην ηλικία του, ακόμη. Αλλά το δεξί forehand είναι ήδη παγκόσμιας κλάσης».

Αν ο Τεοντόρ θα φτάσει -και ίσως ξεπεράσει- τον συμπατριώτη του Γκριγκόρ Ντιμιτρόφ, θα το δούμε τα προσεχή χρόνια. Πάντως η αλήθεια είναι ότι, ως ιδέα, αυτό που πάει να εφαρμόσει είναι καλή. Από την ιδέα στην πράξη, ωστόσο… ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου δρόμος. Η σκληρή προπόνηση κάνει θαύματα, ασφαλώς. Αλλά… τόσο μεγάλα; Θα φανεί…